prezantojme poetin tane te ri Liridon Miftari

Liridoni ka lindur në një ditë qershori (13.06.1991), në një fshat të Vushtrisë, në Novolan.
Gjatë shtatë viteve të para te jetës së tij, nuk ndodhi asgje e veçantë, perveç luftës së fundit në Kosovë.
Pas
gjashtë muaj shkolle, ai përzihet nga bankat e shkollës nga makineria
ushtarake serbe. Atë kohë ishte i pasionuar pas vizatimit. Luftën e
kalon në një banesë në Prishtinë, pastaj në Bllacë dhe më pas në Itali.
Gjatë tërë kesaj kohe vizatimet e tij, kishin si teme kryeore luftën,
duke i bërë ata që i shihnin pikturat e tij shumë emocionuese, të
tregonin një vemendje të veçantë. Poezia e parë e Liridonit, ishte ajo
me titull "Bardhë e zi". Si per çudi, titulli i kësaj poezie, erdhi
vetë ne mendjen e tij, porsa ai mori lapsin ne dorë, duke rigjetur
veten dhe qetësinë tek kjo poezi, e cila do të shënonte edhe pikënisjen
e një udhe te re dhe të gjatë, siç është ajo e Letërsisë. Gjithçka në
jetën e përditshme arrinte ta inspironte dhe frymëzonte Lirindin,
tashmë 15 vjeçar, i cili spikat ndër moshatarët e tij, edhe në një
takim në shkollë me poetin e njohur Agim Deva. Teksa lexon poezinë e
Liridonit, për momentin kujton që nuk ishte shkruar prej tij, por më
pas i premton që do ta ndihmojë në realizimin e ëndrrës së këtij të riu
kaq të talentuar, i cili sapo kishte nisur të prekë mbi tokën e
realitetit. Libri i tij i parë ..."Dhjetë vezët e dragoit Parkalipso",
na kthen në një histori të para dymijë viteve. Ndërsa në duart e tij,
janë në rrugën e përfundimit edhe dy romane : "Trëndafili i Zi" dhe
"Antijeta". Por jo vetëm në fushën e prozës ky shkimtar i ri dhe i
talentuar, ka kërkuar ta tregojë shpirtin e tij artistik. Poezitë dhe
frymëzimi i tij gjatë viteve të shkollës së mesme, nuk kanë kaluar pa
lënë gjurmët e tyre. Poezitë e tij më të bukura, shkruar deri tani mni
dashurinë e tij të parë, ai po mundohet ti përmbledhë në një libër me
poezi.

QYTETIT TË BRAKTISUR

Rrugët u boshatisën mbetën vetëm fjalët e erës

Lulet janë të vetmet gjallëri në ditët e pranverës

E në shtëpitë tani vetëm bilbili bën një ligjëratë

Urithi ndryshon vijat e rrugës gjithçka punë e ngratë

Fantazmat e frikshme mbajnë jetën e natës

E vetëm një gjinkallë a turrec kupton fundin e ligjëratës

Vallë ku mbetën njerëzit, mos u bënë zogj shtegtarë

Muret janë të pashpresa, njerëzit s’kanë më për ti parë

S’ishte sëmundje, s’ishte pushtim

Apo një pseudo profet për eksod mori vendim

Por qyteti mbeti vetëm nën qiell

Ku ta dimë ndoshta vetë me vetveten e tij diçka do të mbjell

Nëse e kap zjarri do të zgjohet si feniksi

E nëse e do të mëparshmen, ai është më i fortë se Uliksi

Ose me trëndafil gjemba, më shumë shtresa të jetë qëndisur

Gjithçka mund të ndodhë në qytetin e braktisur

FUNDI I FJALËVE TË DIKTATORIT

Flas sikur se di se çka flas

Fjalët pa fjalë s’kanë kuptim, por edhe kuptimi është pa fjalë

Gjithë kjo nga goja ime të dalë

Fjala ime dikush vdiq

A mund të quhet fjalë kur gjithçka ktheva në hiq

Sa flas, dikush foli por heshti

Flas e vras, më së thjeshti

Unë jam lindja, unë jam perëndimi

Unë jam ndryshimi, unë jam vendimi

Jam çmenduria e të mençurit, mençuria e të marrit

Por si është e mundur, unë jam rob i varrit

Ai do ti jep fund fjalëve të mia

Vetën aty s’më punon filozofia

E nëse varrit tim i flas

Ai s’flet plas moj zemër plas

Sundimtari i botës me tërë këtë fuqi koke

Të heshtet me fjalët e tij nga një copë e vogël toke

LULËS SË HISTORISË

Prita plot 2000 vjet

Arat e mia u bën shkret

200 vjet prita por s’u bëra gurë

Me penj damarësh qëndisa këtë flamurë

Lulet e rinisë ngriheshin statuja lirie në jetë

Zemrat u gërvishtën në idealin tonë përjetë

E çdo këngë me pushkë e kam kënduar

Patëm gjunjë por s’ditëm për tu gjunjëzuar

Toka e zezë, por ne e skuqëm dhenë

Por pa matës e gërshërë tokën seç na e prenë

Toka e kuqe mbolli lulen më të vyer

Më fal botë e ndershme, jam si Promete, s’mbetem përherë i fyer

U deshën plot 2000 vjet që kjo lule të dalë mbi dhe

Lulja imë që bashkon çdo komb çdo fe

E unë tani jetoj me një akrep të shënuar të historisë

Tingulli përhapet: URIME KOSOVË DITA E PAVARSISË