Avni Rustemi .

nga Morena 8/1/2010, 18:02

Morena: Anetar; Numri i postimeve : 2193
Mosha : 43
Vendi : Atje ku me do zemra...
Puna : Pa pune
Data e rregjistrimit : 01/02/2009

Post n°1

Avni Rustemi .

nga Morena 8/1/2010, 18:02

Avni Rustemi

Avni Rrustemi, lindur në
Libohovë në gjirin e një familjeje atdhetare me tradita të lashta përparimtare.
Shkollën fillore Avniu e mbaroi në vendlindjen e tij. I etur për dituri ai,
mësimet i vazhdoi në normalen e Elbasanit e më pas edhe në ato Shën Mitër
Koronë, ndërkaq studimet e larta për pedagogji i ndoqi në Universitetin me zë të
Romës.
Avniu, biri i Libohovës dhe i Shqipërisë, atdhetarë e patundur me
orientime demokratike të kohës, duke parë gjendjen e rëndë ekonomike dhe
shoqërore në Shqipëri, ai „u shkri si qiriri“, i Namit duke dhënë çdo gjë nga
vetja si shembull i brazave të ri, që të edukojë gjeneratën e re që po rritej në
një frymë krejt të re përparimtare për t’i dalë zot shqiptarisë.

Avniu i
kuptoi më mirë dhe më çartë nga të tjerët qëllimet grabitqare të shteteve fqinje
të cilat hapur e fshehur po synonin ri copëtimin e Shqipërisë, për fat të keq e
gjitha kjo më mbështetjen dhe qëndrimin antishqiptar të disa nga Fuqive të Mëdha
të cilat nën ndikimin e Rusisë Cariste po mbyllnin njërin sy para invadimeve
serbe, Greke e Bullgare në territoret shqiptare. Në këtë mes, dorën në zemër
edhe me qëndrimin e imzanë e Portës së lartë e cila për më se pesë shekuj
shqiptarëve ua kishte sjellë diellin mbi kokë! Kështu që, politika e atëhershme
Franceze, Angleze etj. atëbotë ishin të gatshme që Shqipërinë ta fshinin qoftë
edhe nga harta evropiane si shtet.
Përballur me këtë gjendje të rëndë Avniu
dhe bashkëluftëtarët e tij, nuk po rrinin duarkryq, ata kishin mobilizuar të
gjitha forcat e veta e me rininë djaloshare po vepronin anë e kënd atdheut
Në
mënyrë që të ishin gati edhe me armë në dorë për t’i dalë në mbrojtje tokës sonë
të shenjtë
, ku veç kishin filluar t’i ngulnin thonjtë e tyre në tokat tona
si Italia që kishte mësyrë Vlorën!

Avniu, ishte atdhetar e demokrat,
revolucionar dhe intelektual, që çështjen e atdheut e kishte vënë mbi të gjitha,
madje edhe mbi jetën e tij. Ai, duke e ndier si nevojë të kohës që djemtë
atdhedashës t’i mobilizoi dhe t’i ketë kurdoherë të gatshëm, për të qenë pranë e
pranë, themeloi Shoqërinë Demokratike „Bashkimi“, shumë nga pikat e këtij
programi edhe sot e kësaj dite nuk e kanë humbur aktualitetin e tyre. Avniu
ishte pjesëtar i denjë i opozitës demokratike në Asamblenë Kombëtare mu në prag
të Revolucionit Demokratik Borgjez të Qershorit të vitit 1924, ishte kjo Qeveria
e parë Demokratike në Ballkan e më gjerë që udhëhiqej nga bijtë më të devotshëm
të shqiptarisë në krye me Fan Nolin e madh.
Avniu punoi si mësues në
Libohovë, pastaj në Targjas të Vlorës, në Tepelenë e në Vlorë etj. Ai, ishte
rreshtuar me kohë në mjedise atdhetarësh, që po përpiqeshin e luftonin me
pushkën krahut për të zmbrapsur lakmitë e armiqve te Shqipërisë si dhe për të
penguar përçarjen e vendit nga agallarë e bejlerë dritëshkurtër, të cilët i
kishte verbuar lakmia për prona, ç’fliqe. Qëllimet e Avniut dhe
bashkëmendimtarëve e bashkëluftëtarëve të tij, ishin të prera dhe të çarta:
liria dhe pavarësia e tërësisë tokësore shqiptare, pra qëndresë, luftë dhe
përpjekje për Shqipërinë e lirë, sovrane e demokratike, që do të jetonte në
fqinjësi të mirë me të gjitha ato shtate që do ta respektonin këtë parim
universal ndërkombëtar.

Në vitin 1908, Avniu braktisi bankat shkollore
dhe iu bashkua çetës së Çerçiz Topullit. Që më 1910, Avniu me kobure në dorë
bëri përpjekje qe ta qëronte nga faqja e dheut (në Shkodër) Gjeneralin otoman,
gjakpirësin Shefqet Turgut Pashën, komandant i ekspeditës turke në Shkodër.
Atëbotë, Avniu ishte në moshë fare të re, por me veprimin tij të guximshëm, ai
tregoi se si duhet të „dekorohen“ pushtuesit e tokave shqiptare dhe tradhtarët e
vendit! Ky ishte një frymëzim i mirë për të gjithë popujt e pushtuar e në këtë
kontest edhe për ne, që për liri dhe bashkim të vendit jemi përpjekur pareshtur
ndër vite deri tek ditët e sotme, ku shumë bijë të devotshëm kanë ndjekur rrugën
e Avniut, Çerçizit, Zaskocit, Micit, Vasilit, Kushit, e dhjetëra bijve tanë të
devotshëm, që u flijuan për!
Në vitin 1914, Avniu u radhit në radhën e
forcave çlirimtare të vendit, që për pikësynim kishin çlirimin e Jugut të
Shqipërisë nga pushtuesit grek të cilët ishin futur në tokat tona!
Më 1918,
Avniu e mori edhe një nismën për themelimin e Shoqërie atdhetare të të rinjve
Vlonjat, që e pagëzoi me emrin: „Djalëria e Vlorës“. Drejtimin e shoqërisë e
mori përsipër vet
Avniu, i cili pa humbur kohë së bashku me bashkëveprimtarët
dhe bashkëmendimtarët e tij u vunë në një lëvizje të shpejt në mënyrë që më 28
Nëntor 1918, të organizonin një demonstratë të fuqishme kundër pushtuesit
Italian, dhe këtë e arritën me sukses.
Një vit më vonë, pra më 1919, në Shën
Mitër, Avniu themelon edhe; „Lidhjen Rinisë Shqiptare“ e cila kishte për qëllim
mbrojtjen e të drejtave tona kombëtare etj.

Akti historik dhe heroik që
Avniu e kreu më 13 qershor 1920, kur me atentat vrau në Paris Esat Pasha
Toptanin- Kryetradhtarin e vendit, veglën e shteteve fqinje, njëkohësisht edhe
të fuqive të huaja dhe shitësin e interesave të Shqipërisë, tronditi Konferencën
e „Paqes“ në Paris dhe prishi planet që bëheshin për ricopëtimin e Shqipërisë së
edhe ashtu të përgjysmuar!
Ky akt heroik e historik i Avniut, që ekzekutoi në
mes të Parisit tradhtarin e kombit Pasha Toptanin, ishte akt atdhetarie e
vendosmërie që do t’iu binte kokës të gjithë atyre që do të guxonin të bënin
pazar në dëm të tokave shqiptare!
Kushtrimi i krismave të kobures së Avniut,
ishte kushtrim për bashkimin e të gjithë atyre burrave që përpiqen për çlirimin
e trojeve shqiptare, njëkohësisht vërejtje për të gjithë ata që ushqenin dhe
ndihmonin përçarjen vendit, vërejtje për te gjithë ata që u shërbenin pushtuesve
tanë shekullorë sllavo-grek, vërejtje për të gjithë ata që synonin kolltukët e
“pushtet” nën tutelën e pushtueseve tanë!

Avniu me aktin historik që
kreu, i tregoi botës se dora e popullit do t’i arrijë tradhtarët e kombit tonë-
edhe në Paris, Londër e kudo që të fshihen e strehohen ata! Avniu, gjyqin e
Parisit, që iu ngrit për ta dënuar atë, e shndërroi në një tribunë politike, ku
mbrojti me konsekuencë të drejtat shqiptare, duke fituar kështu simpatinë e
qindra intelektualëve të kohës, të cilët u solidarizuan me qëllimin e lartë të
veprës së Avniut dhe me të drejtën e popullit shqiptar për të qenë i lirë në
tokat e veta. Nëpër të gjitha qytetet e Shqipërisë organizoheshin tubime e
manifestime në shenjë përkrahjeje të Avniut me të vetmen kërkesë: „LIROJENI
DJALIN TONË!”- tradhtarët plumbin e kanë hak...

Avniu dhe populli
shqiptar e fituan edhe këtë gjyq. Në dhjetor të vitit 1920, Avniu kthehet në
Shqipëri. Masat popullore liridashëse e pritën me entuziazëm, e pritën si një
hero të vërtetë. Avniu për asnjë çast nuk e ndali veprimtarinë e vet dhe as edhe
njëherë nuk mendoi se „e kreva detyrën ndaj atdheut!“. Ai nuk qe vetëm
organizatori kryesor i shoqërive demokratike – përparimtare dhe çlirimtare, por
edhe njëri ndër ideologët më të shquar të asaj kohe. Idetë e tij të publikuara,
një herë u bënë edhe armë të fuqishme në duart e rinisë demokratike të asaj kohe
si dhe të masave të shtypura. Idetë e tij për përparimin e vendit ai i shprehu
edhe në Asamblenë Kushtetuese të vitit 1924, ku edhe u zgjodh deputet nga
populli i ish prefekturës së Kosovës. Ai mbrojti me guxim e zjarr traditat
luftarake të popullit tonë, përpjekjet e të drejtat e tyre për t’u çliruar nga
zgjedha serbo-sllave dhe greke, për të jetuar të lirë dhe të bashkuar- ashtu siç
jetojnë popujt e tjerë të botës së lirë...
Forcat e errëta Monarkiste,
përgatitën likuidimin e Avniut, ai ra me 22 prill, ra për të mos rënë kurrë!...
Figura e Avniut do të qëndrojë lartë në ndërgjegjen e luftëtarëve të
lirisë!

Nderim i përjetshëm jetës dhe veprës së ndritur të Avniut!

Search Query

Display results as : Mesazhet Temat
Advanced Search