Na ishin njehere ne nje ishull ku jetonin
ndjenjat.Gezimi, Hidherimi dhe gjithe te tjeret, duke e perfshire edhe
Dashurine.
Nje dite ndjenjat e
morren vesh se ishulli do
te permbyset.Atehere te gjithe i ben gati anijet e
tyre dhe e iken nga
ishulli.
Vetem Dashuria ishte
ajo qe mbetAjo deshironte te
qendroj deri ne momentin e fundit.Dhe kur me
ishulli ishte gati se i
permbysur, atehere Dashuria vendosi te kerkoj
ndihme.
Pasuria
kaloi prane
Dashurise me nje anije te madhe.Dashuria i tha:Pasuri, a mund
te me marresh me
vete?.Pasuria iu pergjigj:Jo, nuk mundem.Kjo anije eshte
bere nga ari.Nuk ka
vend per ty ketu.
Aty prane ishte
pikellimi dhe Dashuria i kerkoi ndihme:Pikellim, me lejo te vij me
ty!.Ndersa
Pikellimi iu pergjigj:O Dashuri, jam shume i pikelluar qe duhet
te jem
vetja.
Menjehere aty kaloi
Gezimi, por ai nga
gezimi i madh as qe e degjonte Dashurine kur kerkonte
ndihme.
Por papritur u
degjua nje ze:Hajde Dashuri, do te
marre une!Dashuria ishte aq e lumtur sqe e
morri sa qe harroi ta pyes se
kush eshte.
Kur arriten ne toke ndjenja qe e morri Dashurine me
anije shkoi ne rrugen e vet.Por Dashuria ishte shume kurreshtare ta kuptoi
se
kush e ka shpetuar dhe per kete arsye e pyeti Diturine:Kush me ndihmoi
mua?
Ishte Koha, ajo qe te shpetoi.-iu pergjigj
Dituria.
Koha?! Pse me
ndihmoi Koha mua?-pyeti
Dashuria.
Dituria buzeqeshi
dhe me nje urtesi u
pergjigj:Sepse vetem Koha eshte e afte ta kutoj se sa e
madhe eshte
Dashuria
ndjenjat.Gezimi, Hidherimi dhe gjithe te tjeret, duke e perfshire edhe
Dashurine.
Nje dite ndjenjat e
morren vesh se ishulli do
te permbyset.Atehere te gjithe i ben gati anijet e
tyre dhe e iken nga
ishulli.
Vetem Dashuria ishte
ajo qe mbetAjo deshironte te
qendroj deri ne momentin e fundit.Dhe kur me
ishulli ishte gati se i
permbysur, atehere Dashuria vendosi te kerkoj
ndihme.
Pasuria
kaloi prane
Dashurise me nje anije te madhe.Dashuria i tha:Pasuri, a mund
te me marresh me
vete?.Pasuria iu pergjigj:Jo, nuk mundem.Kjo anije eshte
bere nga ari.Nuk ka
vend per ty ketu.
Aty prane ishte
pikellimi dhe Dashuria i kerkoi ndihme:Pikellim, me lejo te vij me
ty!.Ndersa
Pikellimi iu pergjigj:O Dashuri, jam shume i pikelluar qe duhet
te jem
vetja.
Menjehere aty kaloi
Gezimi, por ai nga
gezimi i madh as qe e degjonte Dashurine kur kerkonte
ndihme.
Por papritur u
degjua nje ze:Hajde Dashuri, do te
marre une!Dashuria ishte aq e lumtur sqe e
morri sa qe harroi ta pyes se
kush eshte.
Kur arriten ne toke ndjenja qe e morri Dashurine me
anije shkoi ne rrugen e vet.Por Dashuria ishte shume kurreshtare ta kuptoi
se
kush e ka shpetuar dhe per kete arsye e pyeti Diturine:Kush me ndihmoi
mua?
Ishte Koha, ajo qe te shpetoi.-iu pergjigj
Dituria.
Koha?! Pse me
ndihmoi Koha mua?-pyeti
Dashuria.
Dituria buzeqeshi
dhe me nje urtesi u
pergjigj:Sepse vetem Koha eshte e afte ta kutoj se sa e
madhe eshte
Dashuria
