A besoni qe ekzistojne Xhindet? Cfare dini rreth tyre?

All-llahu xh.sh ne KUR'ANIN kerim thote:
"UNE NUK I KRIJOVA XHINET DHE NJERZIT PER ASXHE TJETER VETEM QE TE ME ADHUROJNE"

Përgjigje:
Them se bashkëpunimi me xhindët është një dalalet bashkëkohor, që nuk është dëgjuar para kësaj kohe. Nuk mund të ketë bashkëpunim mes njerëzve dhe xhindëve për shkak të natyrave të ndryshme të tyre. Allahu ka thënë: “ Ai i ka krijuar xhindët nga flaka e zjarrit” (Rrahman 15) dhe Profeti salallahu alejhi ue selem në përforcim të këtij ajeti kuranor ka thënë: “Engjëjt janë krijuar nga drita, xhindët janë krijuar nga zjarri, ndërsa Ademi është krijuar nga cfarë u është përshkruar më parë”. Pra, njerëzit janë krijuar nga balta, ndërsa xhindët janë krijuar nga zjarri, ndaj unë besoj se kush thotë për mundësinë e bashkëpunimit me xhindët megjithë dallimin e madh që ekziston në origjinën e krijimit të tyre, është si shembulli i dikujt që mund të thojë-megjithëse akoma nuk kemi dëgjuar njeri të thojë- për bashkëpunimin e njerëzve me engjëjt. A mund të thuhet që njeriu mund të bashkëpunojë me engjëjt?! Përgjigjia është: Jo. Pse? E njëjëta përgjigje e mëparshme, sepse engjëjt janë krijuar nga drita ndërsa njeriu është krijuar nga balta, kështuqë nuk mund të ketë bashkëpunim ndërmjet atij që është krijuar nga balta me atë që është krijuar nga drita.

Gjithashtu unë them: Nuk është e mundur që të ketë bashkëpunim ndërmjet njeriut dhe xhindit me plot kuptimin e fjalës që ne njohim në bashkëpunimin mes njerëzve. Po, mund të ndodhë njëfarë ndërveprimi i pjesshëm ndërmjet njerëzve dhe xhindëve, ashtu sic mund të ketë njëlloj ndërveprimi ndërmjet njerëzve dhe engjëjve, por kjo është shumë shumë shumë e rrallë, por dhe në këto raste të rralla ky ndërveprim ndodh nëse dëshiron engjëlli apo xhindi. Kurse që njeriu të dëshirojë të ndërveprojë me një engjëll, kjo është e pamundur, po ashtu që njeriu të ndërveprojë me një xhind pa dëshirën e këtij të fundit, gjithashtu është e pamundur, sepse një aftësi e tillë ishte mrekulli për Sulejmanin salallahu alejhi ue selem . Për këtë arsye transmetohet në hadithin e saktë tek Buhari dhe Muslimi se Profeti salallahu alejhi ue selem një ditë po falej imam me njerëzit, kur papritmas e panë që eci përpara sikur të ishte duke sulmuar dicka dhe duke e kapur atë. Pasi dha selam, njerëzit e pyetën dhe i thanë: O Rasulallah, të pamë që veprove kështu e ashtu. Tha: “ Po, shejtani më sulmoi me një shtizë prej zjarri që mbante në dorë, duke dashur që të më prishë namazin tim, atëherë unë e kapa për fyti (dhe e shtrëngova) saqë ndjeva ftohtësinë e pështymës së tij në dorën time dhe nëse nuk do të ishte lutja e vëllait tim Sulejmanit salallahu alejhi ue selem : “ Tha: Zoti im më fal mua dhe më dhuro pushtet që nuk i takon askujt tjetër ta ketë pas meje” (Sad 35) do e kisha lidhur në ndonë shtyllë nga shtyllat e xhamisë të rrinte aty derisa të gdhihej ashtuqë të loznin me të fëmijët e muslimanëve”. Pra ishte kjo dua e Sulejmanit salallahu alejhi ue selem : “ Tha: Zoti im më fal mua dhe më dhuro pushtet që nuk i takon askujt tjetër ta ketë pas meje” (Sad 35) e cila e frenoi nga qëllimi i tij për ta lidhur ndaj nuk e bëri dhe e lëshoi.

Në kohën tonë është përhapur ideja e bisedës mes njerëzve dhe xhindëve apo një person i përkushtuar në këtë profesion pretendon se flet me një xhind, mirëkuptohet me të, e pyet rreth sëmundjes të të sëmurit apo problemit të atij që është i prekur nga xhindët, si dhe për mënyrën e shërimit.

Pra, dicka e tillë deri në kufinj të caktuar mund të ndodhë praktikisht por nuk është e lejuar fetarisht, sepse jo detyrimisht cdo gjë që mund të ndodhë faktikisht, është e lejuar dhe fetarisht, psh muslimani mund të ndodhë që e arrin rrizkun e tij me haram- sic janë të sprovuar sot shumë muslimanë me shumë marrëdhënie monetare me kamatë- mirëpo kjo nuk lejohet fetarisht që të ndodhë. Pra, jo cdo gjë që mund të ndodhë, është e lejuar dhe fetarisht . Për këtë arsye, ne i këshillojmë ata lexues që u këndojnë njerëzve të prekur nga xhindët, që të mos devijojnë dhe të mos shtojnë dicka tjetër përvec këndimit të Kuranit, në përpjekje për të shpëtuar këtë njeri nga ai xhind, këto janë kufinjtë e së lejuarës. Kurse cdo gjë tjetër vec kësaj, kemi tërheqje të vërejtjes në Kuran, se nuk lejohet, me vetë dëshminë e xhindëve besmitarë që i kanë besuar Allahut dhe të Dërguarit, sic na tregon Zoti ynë në Kuranin e Tij: “ Vërtetë kishte persona nga njerëzit që i kërkonin mbrojtje personave nga xhindët dhe ata ua shtonin akoma më shumë frikën” (Xhin 6), mbrojtja që ata kërkonin ishte disa llojesh, por nuk është tani moment për të folur rreth tyre.

E rëndësishme është të theksojmë se kërkimi i ndihmës nga xhindët është një nga shkaqet e humbjes së njerëzve, sepse xhindi nuk i shërben njeriut për hir të Allahut, por e bën në mënyrë që të arrijë ta shfrytëzojë për atë që ai dëshiron, në një mënyrë apo në një tjetër. Kohë më parë u sprovuam me një dalalet të panjohur më parë: hipnotizimi. Ua morrën mendtë njerëzve nëpërmjet hipnotizimit, një person duke e fiksuar me shikim një tjetër që është i gatshëm të flerë dhe më pas fillon dhe flet për cështje të ndryshme, ndër to dhe cështje të së fshehtës, sipas pretendimit të tyre. Ky dalalet zgjati aq sa deshi Allahu të zgjasë, më pas na u faneps një dalalet tjetër: Thirrja e shpirtrave, që vazhdon akoma dhe sot e kësaj dite, megjithëse jo si më parë, ndoshta për vetë faktin se ia zuri vendin lidhja direkte me xhindët por kësaj rradhe nga një kategori specifike:Ata që kanë hyrë në kontakt me xhindët në emër të fesë, gjë e cila është akoma më e rrezikshme se ajo e mëparshmja, sepse hipnotizimi nuk bëhej në emër të fesë, por në emër të shkencës, po ashtu thirrja e shpirtrave, nuk ishte në emër të fesë. Ndërsa sot disa muslimanë kanë rënë në këtë dalalet të kërkimit ndihmë nga xhindët në emër të fesë. Kjo paqartësi u lindi atyre ngaqë Profeti salallahu alejhi ue selem i këndoi disa ajete disa njerëzve që prekeshin nga xhindët dhe i shëroi Allahu. Po, kjo është e vërtetë, por këta të sotmit e filluan nga kjo cështje dhe e zgjeruan rrethin derisa filluan të komunikojnë: A je musliman? Cfarë feje je? i krishterë, cifut, budist. Më pas i thonë: Prano islamin që të shpëtosh, ai thotë: esh-hedu lailahe ilallah ue esh-hedu ene muhameden rasulullah. Njeriu i shkretë i beson fjalës së xhindit, të cilin as nuk e shohin dhe as nuk e ndjejnë. Ne jetojmë për vite të gjata duke pasur marrëdhënie me njerëz të rracës tonë, njeri me njeri, e megjithatë pas shumë vitesh, ti zbulon se ky njeri ishte mashtrues dhe tradhtar në marrëdhënien me ty.

Pra,si mund të dëshirosh të bashkëpunosh me një person nga xhindët që ti nuk e njeh realitetin e tij?! Ai të thotë ty: U bëra musliman, jam besimtar, jam në shërbimin tënd, cfarë dëshiron prej meje? Unë jam i gatshëm për ty. Këto gjëra i dëgjojmë shpesh, Subhanallah, në këtë lloj mënyre zënë vend humbjet dhe devijimet tek muslimanët, sic thuhet në shprehjen e urtë: Shumica e zjarreve vijnë si pasojë e shkëndijave.

Dikush mund të pyesë: Kemi filluar merremi me profesionin e nxjerrjes së xhindëve nga njeriu dhe jemi zgjeruar në këtë pikë shumë, ndaj a mund të bashkëpunojmë me xhindët? Themi: Nuk është e lejuar, sipas atij sqarimi dhe këshille që bëmë më parë. Pra thamë që nuk i lejohet muslimanit që në rukjen e tij për shërimin e njeriut të prekur nga xhindi, të shtojë dicka tjetër përvec leximit të ajeteve kuranore dhe lutjeve profetike të sakta, të vërtetuara. Po ndodhin gjëra shumë të cuditshme, të cilat nuk janë gjë tjetër vecse iluzionime ndaj njerëzve dhe përpjekje për ta monopolizuar këtë profesion, sepse nëse do të kufizoheshin vetëm me këndimin e Kuranit, atëherë kjo është dicka e mundur për cdokënd që ta bëjë dhe mund të dalë xhindi nga ai person. Ata thonë: Jo, ne duam ta mbështjellim situatën me fshehtësi dhe dredhira, ashtuqë të ngelet specialitet i një kategorie të caktuar.

Unë dua t`u përkujtoj me fjalën e Allahut: “Vërtetë kishte persona nga njerëzit që i kërkonin mbrojtje personave nga xhindët dhe ata ua shtonin akoma më shumë frikën” (Xhin 6).

E lus Allahun që të na ruajë nga kërkimi i ndihmës prej xhindëve.

Marrë nga www.sahab.net

Ç’është xhindi ?

Fjala xhin vjen nga rrënja xhenne nga e cila vijnë edhe fjalët xhennet dhe xhinnet. Kurse emri mexhnun është emër foljor që do të thotë i zënë nga xhindet. Ne i themi e ka humbur mendjen, është marrosur.

Kuptimi leksikor i fjalës xhin është i mbuluar, i mbyllur, i fshehur. Më saktë, jo i mbyllur e i padukshëm në vetvete,por për ne. Veçanërisht, "mexhnun" i themi atij njeriu që i është dhënë dikujt tjetër, që ia ka falur zemrën me të tillë pasion, sa që sjelljet dhe veprimet e tij nuk kemi mundësi ti kuptojmë brenda kritereve tona.

Edhe fjala xhennet(4), nga një pikëpamje, me që ndodhet e mbyllur, e fshehur, është për ne pjesë nga bota e të fshehtave… Fjala xhinnet është gjëndja e të qënit i marrë… Edhe xhindi (xhindi-siç e përdorim në shqip) – Allahu e di - për të gjitha këto punë, në planin shkakësor, është një shkak, një autor dhe një faktor aparent, sa për dukje.

Ekzistenca e xhindeve është një çeshtje specifike e bartur që në fillim të herës së diskutueshme. Natyrisht, bashkë me shpirtin dhe engjëjt.

Në të vërtetë, pasi t'i kenë dalluar dhe vëzhgur ata Profetët e Lartë, pasi të jenë takuar dhe të kenë biseduar me ta Individualitetet Trashëgimtarë të Profetësisë, dhe pasi ta kenë zbuluar dhe pranuar ekzistencën e tyre miliona njerëz, ç'rëndësi do të ketë polemika e katër-pesë materialistëve që s'shohin asgje tjetër përveç materies…

Duhet theksuar se, në një kohë kur kemi pranuar shumë qenie që s'i shohim me sy, mohimi i ekzistencës së xhindeve është bërë temë prekupuese e milionave në të katër anët e botës. E, sidomos në një periudhë kur kokat e diturisë janë preokupuar me të!...

S'ta merr mendja pse e kundërshtojnë xhindin ata që e kundërshtojnë. Mos vallë njerëzit shohin çdo gjë që ekziston dhe e kundërshtojnë xhindin pse s'e shikojnë? Ne dimë nga universi i perceptueshëm me shikim, shohim vetëm 4-5 të miliontën e objekteve që i ofrohen shikimit tonë.

Pastaj përpiqemi që me anë të mjeteve të konstatojmë një pjesë të atyre që nuk i shikojmë me sy të lirë, p.sh. objektet e makrokozmosit –me teleskop, objektet e mikrokozmosit- - me mikroskop dhe një pjesë tjetër me rreze iks ose të ndonjë lloji tjetër. Ndoshta në të ardhmen do të lindë mundësia që edhe shumë gjëra të tjera t'i aspirohen shikimit të njeriut me instrumente dhe mjete të reja…

Në këtë mes, ashtu siç ka thënë edhe një shkencëtar, çdo zbulim do të na nxjerrë përpara një univers të tërë të pazbuluar. Lidhur me këtë, kjo botë e dëshmisë është një perde danteleje mbi të padukshmen botë jolëndore të fshehtësive.

Xhindet, ëngjëjt dhe shpirtrat ndodhen pas kësaj perdeje. Me mjete a pa mjete, në ç'dimensione që të përçoheshin atje, aq do të ishte mundësia për t'u njohur me ato qëniet pas perdes.

Aspekti tjetër i çeshtjes është ky: xhindi është nga lloji i shpirtit. Është një ligj. Si ligji i tërheqjes së masës midis planetëve të medhenj. Me këtë ligj Dielli e vërtit Tokën rreth vetes. Edhe Toka, me një lëvizje të nxituar, sillet siç sillen elektronet. Kësaj tërheqjeje qëndrore i përgjigjet, në kah të kundërt, shtytja qëndrore. Këta janë, secili më vete, nga një ligj me vlerë nominale e konvencionale.

Tani do të thoni se në mes nuk ka asgjë, edhe ajo është një masë, edhe kjo masë ndër të cilat e vogla vazhdon të vërtitet rreth së madhes. Mirë po me që në mes nuk paska asgjë, si do të shpjegohet kjo gjëndje? E kjo, qoftë tërheqja sipas Njutonit, qoftë teoria e vëllimit sipas Ajnshtanjit, përfundimi mbetet po ai…

Po ashtu, kur të merrni në dorë, për shembull, një farë, në të është e pranishme një përpjekje jetësore . Kur, ç'të shikoni, diku nga toka menjëherë embrioni nxjerr kokë, bëhet filiz, bëhet bar, bëhet pemë, vetëm, se, jashtë çdo diskutimi, bëhet diçka nga lloji i vet. Këtu ka një ligj zhvillimi . Ky është një ligj nominal, konvencional. Mirëpo pa këtë ligj nuk ka rritje dhe zhvillim.

Për shembull, po të mbillni një gur, me që për të nuk ka ligj zhvillimi, nuk do të vini re ndonjë rritje a zhvillim.

Ja, pra, këta janë, secili më vete, ligje të Allahut. Edhe xhindi, edhe shpirti janë ligje të tilla. Por ndryshimi në këtë mes është ky: ligji i tërheqjes nuk ka mëndje, vullnet dhe vetëdije.

Kurse ligji xhind, ligji shpirt, ligji ëngjëll kanë mendje, vetëdije e vullnet, veçanërisht s'janë nominalë, konvencionalë e relativë dhe zotërojnë secili nga një trajtë ekzistence të vërtetë.

Mendimtari vigan i shekullit ka bërë për të përkufizimin më të përgjithësuar, me të përmbledhur e më konçiz që kemi mundur të shohim gjera tani, në këtë formë: Shpirti është një urdhër ligjor i vetëdijshëm.

Të vërtetën e ajetit Thuaj: Shpirti është çeshtje që i përket vetëm Zotit tim,…( Kur'ani, Isra:85) është pothuajse e pamundur ta paraqesësh në mënyrë kaq konçize. Shpirti është një urdhër ligjor i veshur me një trup të jashtëm përmbledhës, i gjallë, i vetëdijshëm, i ndritshëm, drejtësidashës, i aftë për të fituar përplotësi.

Po qe se i Zoti i Fuqisë u vesh një trup të jashtëm ligjeve të materies, secili bëhet nga një shpirt më vete. Po qe se shpirti e heq veshjen trupore dhe e zbret vetëdijen nga koka, përsëri bëhet një ligj i përhershëm, i amshuar.

Në të vërtetë, me këtë është shpjeguar çdo gjë. Shpirti për ju është një ligj si ligjet që pranuat ju nga mikrobota më e vogël në mikrobotën më të madhe, por me vetëdije.

Mbetet të themi se, sipas pretendimit të disa shkencëtarëve, edhe tek bari, në proçesin e rritjes, është ndjerë dhe vëzhguar një vetëdijshmëri si përgjigje ndaj një pjese mesazhesh, paralajmërimesh, si njohje me mjedisin, përshtatje dhe nderthurje me të.

Po ashtu edhe te pemët. Do t'ju parashtroj përmledhjen e një prej shkrimeve të një reviste lidhur me këtë temë. Autori thotë: Opinioni im përqëndrohet në faktin që kallinjtë e bimëve të tillla si gruri e thekra janë të vetëdijshëm. Sepse te gruri e thekra, pa menduar për një vetëdije, një mendje e një njohje, nuk mund të shpjegohen veprimet e tyre aq të vetëdijëshme.

Për shembull, gruri, kur ende është një emrion dhe filiz, e nxjerr kokën mbi tokë dhe sheh përreth: po qe se mjedisi është i favorshëm dhe kushtet janë të përshtatshme për të nxjerrë dy bisqe. Po qe se klima shkon mbarë, lagështia është e përshtatshme dhe rezet e djellit kanë cilësinë për të ushqyer, merr vendim për dy bisqe.

Madje, po e lejuan kushtet, nxjerr edhe tre. Kur të ketë nxjerrë tre bisqe, e dimë se kushtet janë të mjaftueshme për t'i ushqyer ato. Po të mos duken të përshtatshme kushtet, nxjerr vetëm një. Sikur të thoshte: Unë vetëm një copë mund të ushqej... Kur një dru sëmuret, rrëzon frutat për të shpëtuar veten.

Bujku le të pandehë ç'të dojë, nuk janë frutat të sëmura, por bima. Duket sikur pema thotë: Më falni, por s'do të mund të kujdesem për frutat. Për shkak të kësaj gjendjeje, jam e detyruar të kujdesem për veten. Ne të ardhmen do të mësojmë për një mekanizëm brenda bimëve që dikton dhe bën të gjitha këto punë. Ja, pra, të gjitha këto janë ligjet e Allahut.

Bota e xhinëve
Pikepamja myslimane per qeniet dhe dukurite mbinatyrore

Disa njerëz janë përpjekur të mohojnë realitetin e xhinëve të cilëve Kur’ani i ka kushtuar një sure të tërë, suren El-Xhin (n.72). Duke u mbështetur në aspektin gjuhësor të fjalës xhin e cila vjen nga folja xhanne (??????, jexhunnu: “të mbulosh, fsheh”, ata thonë se fjala xhin i referohet (i drejtohet) “të huajve të zgjuar”. Të tjerë bile thonë se një xhin është një njeri që s’ka mendje të vërtetë në kokën e tij, por ai ka natyrë zjarri.

E vërteta është se xhinët paraqesin një tjetër krijesë të Allahut e cila bashkekziston me njeriun në tokë. Allahu i krijoi xhinët para se Ai të krijonte njerëzimin dhe i krijoi këto dy krijesa (xhinët dhe njerëzit) nga elemente jo të njëjta. Allahu thotë:

“Ne e krijuam njeriun nga balta e argjilit, të zi e të prishur (me erë të keqe)”.

"E xhinët i krijuam më parë nga zjarri, nga flaka e fortë.” (15:26-27)

Ata u quajtën xhin sepse ata nuk mund të shikohen nga syri i njeriut.

(...)

Çdo njeri ka një xhin që e shoqëron atë dhe ky xhin quhet ***** (shok, bashkudhëtar) dhe është pjesë e testimit të njeriut në këtë jetë. Xhini inkurajon dëshirat më të ulta të njeriut dhe përpiqet në mënyrë të vazhdueshme për ta mënjanuar atë nga rruga e drejtë. Resuli s.a.u.s. duke komentuar këtë gjë ka thënë: “Secilit prej jush i është shoqëruar një shok prej xhinëve.” Sahabët pyetën: “Edhe ty o i dërguari i Allahut?” Dhe resuli s.a.u.s. u përgjigj: “Edhe mua, veçse Allahu më ka ndihmuar mua kundër tij dhe ai është nënshtruar. Tani ai vetëm më nxit të bëj të mira.”

(...)

Kontakti dhe kontrata me xhinët bëhet nga fallxhorët të cilëve xhinët mund t’u japin informacion për të ardhmen. Resuli s.a.u.s. ka përshkruar se si xhinët marrin informacion për të ardhmen. Ai ka treguar se xhinët ishin të aftë të udhëtonin në drejtim të kufinjve më të ulët të qiellit dhe dëgjonin ca informacione për të ardhmen që melekët i trasmetonin midis tyre. Pastaj ktheheshin në tokë dhe ushqenin me informacione njerëzit me të cilët kishin lidhje.[93] Kjo ndodhte shpesh para profecisë së Muhammedit s.a.u.s. dhe fallxhorët në atë kohë ishin shumë të saktë në informacionin e tyre. Kështu që ata ishin të aftë të fitonin pozitë në oborret mbretërore dhe gëzonin shumë popullaritet, bile edhe adhuroheshin në disa vende.

(...)

Xhinët janë në gjendje të informojnë njerëzit me të cilët lidhen, për të ardhmen relative. P.sh. kur dikush shkon te një fallxhor, xhini i fallxhorit merr të dhëna nga xhini i personit (sqaruam më parë se çdo person ka një xhin) për planet që ky njeri ka bërë para se të shkojë atje. Kështu që fallxhori është i aftë t’i thotë personit se ai do këtë ose atë, apo shko këtu ose atje. Me anën e kësaj metode fallxhori i vërtetë është në gjendje të mësojë për të kaluarën e të huajit në detaje të hollësishme. Ai është në gjendje t’i tregojë një personi krejtësisht të huaj për të, emrat e prindërve të tij (të personit), ku ka lindur ai, çfarë ka bërë në fëmijëri (ky person) etj. Aftësia për të përshkruar shumë saktë (sikur është e gjallë) të kaluarën është një prej shenjave të fallxhorit të vërtetë që ka kontakt me xhin. Kjo për shkak se xhinët janë në gjendje të përshkojnë distanca të mëdha menjëherë, të mbledhin sasi gjigande informacioni rreth gjërave të fshehta, sendeve të humbura dhe ngjarjeve të pa vëzhguara. Provë për këtë aftësi është historia e përmendur në Kur’an për profetin Sulejman dhe Belkizën (mbretëresha e Shebës). “Njëri prej xhinëve të vrazhdë (Ifrit) tha: “Unë do t’a sjell atë ty, para se të ngrihesh nga vendi yt, unë për të kam fuqi dhe jam i sigurt!”” (27:39)

Ashtu siç u përmend në kapitullin e mëparshëm xhinët janë kryesisht të padukshëm përveç atyre në formën e gjarpërit ose qenit. Megjithatë disa prej tyre janë të aftë të marrin forma të ndryshme duke përfshirë dhe formën e njeriut.

(...)

N.q.s. këto fakte mbahen parasysh, të gjitha incidentet supernatyrale që nuk janë mashtrime mund të shpjegohen mjaft lehtë. P.sh. në rastet e shtëpive të fantazmave ose hijeve, ku dritat ndizen e fiken, pikturat bien nga muret, sendet fluturojnë në ajër, parketet (dyshemetë) kërcasin etj. xhinët veprojnë mbi këto sende, por ata nuk duken sepse janë në formën e tyre të padukshme.

Në këtë mënyrë shpjegohet edhe rasti ku duket sikur shpirtrat e të vdekurve komunikojnë me të gjallët. Njerëzit që njohin zërat e të afërmve të tyre të vdekur, i dëgjojnë ata që i flasin atyre për ngjarjat e jetës së tyre. Kjo gjë kryhet nga personat që pretendojnë se lidhen me të vdekurit duke thirrur xhinin që i ishte caktuar personit të vdekur. Është ky xhin që imiton zërin e personit të vdekur dhe tregon ngjarje nga e kaluara e personit.

Në rastin e atyre që shfaqin aftësinë për t’u ngritur në ajër (ose fluturuar) apo për t’i ngritur objektet pa i prekur ato, ata thjesht ngrihen në ajër nga dora e padukshme e xhinit. Ata që udhëtojnë në distanca të mëdha dhe që janë në dy vende pothuajse në të njëjtën kohë transportohen nga xhinët ose xhinët bëhen të dukshëm në format e tyre. Gjithashtu ata që prodhojnë ushqime ose para nga ajri ndihmohen nga xhin të padukshëm që lëvizin shpejt.[128]

(...)

Dëbimi i xhinëve nga personi (ose vendi) ku kishin hyrë u bë një praktikë mjaft e përhapur në Evropë gjatë mesjetës. Praktika kristiane e dëbimit (të xhinëve) është bazuar në tregime të shumta në Bibël për dëbimin e xhinëve prej personave ku kishin hyrë, nga Jezusi. Në një tregim Jezusi dhe shokët e tij erdhën në Xherasines dhe takuan një njeri të pushtuar prej xhinëve.

Kur Jezusi i komandoi shejtanët të largoheshin prej tij, ata u larguan dhe u futën në një tufë derrash që po ushqeheshin në faqen e kodrës fqinjë. Pastaj tufa u sul (poshtë) drejt greminës dhe u hodh në liqen ku u mbyt.[131] Gjithashtu dëbimi (i xhinëve) ka qenë bërë qendra e vëmendjes e shumë filmave të viteve 70-80 (p.sh. “Exocist”, “Rosemary’s Baby” etj.) Qëndrimi i përgjithshëm materialist i perëndimit është hedhja poshtë e çdo gjëje mbinatyrale.

Kështu që për perendimorët dëbimi i xhinëve nuk ka ndonjë bazë të arsyeshme dhe shikohet si rezultat i supersticionit. Ky qëndrim është reaksion i shkallës së madhe të djegieve dhe gjuetisë së magjistarëve që ndodhën në Evropë gjatë mesjetës.

Në Islam praktika e dëbimit (të shejtanëve) njihet si një mjet i vlefshëm për trajtimin e rasteve të vërteta të pushtimit prej xhinëve dhe sëmundjeve të tjera që shkaktohen prej tij n.q.s. metoda e përdorur është sipas Kur’anit dhe sunnetit.

Nga Adideba

Aftësitë

Ajo çfarë qartë dallon xhinët nga njerëzimi janë fuqitë dhe aftësitë e tyre. Allahu u ka dhënë fuqi për t'i sprovuar. Nëse ata i shkelin të tjerët me të, atëherë do të merren në përgjegjësi për këtë.

Duke njohur fuqitë e tyre, ne shpesh mundemi t'u japim kuptim shumë prej mistereve që ndodhin rreth nesh. Një nga fuqitë e xhinëve është se ata mund të marrin çfarëdo forme fizike që duan. Kështu, ata mund të shfaqen si njerëz, drurë, kafshë, dhe diç tjetër.

Viteve të fundit është shtuar interesimi në temën e jashtëtokësorëve/alienëve dhe objekteve të paidentifikuara fluturuese/UFO-ve. Me mijëra persona kanë parë krijesa me pamje të çuditshme kudo në botë.

Mirëpo, këto pamje ende nuk kanë provuar në thelb që jashtëtokësorët ekzistojnë. Madje ? dhe një gjë e këtillë është më e besueshme ? të gjitha pamjet e të tilla krijesave janë vetëm xhinë që shfaqen në forma të ndryshme.

Aftësia për të pushtuar dhe marrë në kontroll mendjet dhe trupat e krijesave tjera, po ashtu është një fuqi që xhinët e kanë përdorur në masë të madhe gjatë shekujve. Mirëpo, kjo është diçka që u është ndaluar, meqë është një shkelje e madhe të pushtosh një qenie tjetër.

Pushtimi i njerëzve është diçka që gjithmonë shumë ka tërhequr vëmendjen. Megjithëkëtë, dituria e vërtetë mbi këtë temë është shumë e rrallë tek njerëzit. Gjatë tre dekadave të fundit, tema e pushtimit është hedhur në treg së tepërmi.

Gjatë viteve të 70-ta, filmat si "Ekzorcisti" [Yshtësi] qenë përdorur për të edukuar njerëzit rreth pushtimit, por meqë institucionet e tilla [industria e filmit] ishin të ndikuara në masë të madhe nga krishterimi, dituria mbi këtë temë nuk ekzistonte. Madje, në vend që t'i edukonin njerëzit për pushtimet nga xhinët, filmat si "Ekzorcisti" janë menduar të na shastisin.

Këto fenomene mund t'i kuptojmë vetëm nëpërmjet Islamit. Si muslimanë, ne e dimë që xhinët i pushtojnë njerëzit për shumë arsye. Nganjëherë kjo bëhet për shkak se xhini apo familja e tij lëndohen rastësisht. Mund të jetë ngaqë xhini bie në dashuri me një person. Mirëpo, në shumicën e rasteve, pushtimet ndodhin ngaqë xhini thjesht është keqdashës dhe i lig.

Për këtë arsye na është thënë nga pejgamberi, salallahu alejhi ue selam, që mos të bredhim në ato vende ku banojnë xhinët, si p.sh. në varreza, gërmadha, shkretëtira, pazare, etj. Po ashtu jemi urdhëruar që vazhdimisht të lexojmë Kuran në shtëpitë tona, siç ka thënë pejgamberi, salallahu alejhi ue selam:"Vërtet, shejtani ikën nga shtëpia në të cilën recitohet kaptina el-Bekare".

Nëse personi pushtohet, atëherë duhet të përdoret emri i Allahut për të përjashtuar xhinin. Nëse shikojmë në praktikën e pejgamberit dhe shoqëruesve të tij, gjejmë shumë lutje për të përjashtuar xhinin.

Të gjitha këto lutje i bëjnë thirrje Allahut për t'i ndihmuar personit të pushtuar. Shumë ekzorcistë, muslimanë dhe jomuslimanë, shpesh thërrasin të tjerë emra veç Allahut për të përjashtuar xhinin.5 Kur xhini ikën, këta njerëz besojnë që mënyra e tyre ishte e suksesshme.

Mirëpo, ky është një marifet i xhinit, meqë e ai e di që nëse i bindet ekzorcistit, atëherë ka arritur ta bëjë atë të adhurojë të tjerë veç Allahut, dmth të bëjë shirk. Xhini shpesh kthehet pasi të shkojë ekzorcisti, meqë e ai e di se asgjë veç fjalës së Allahut nuk mund ta ndalë që të bëjë shkelje ndaj të tjerëve.

Nuk pushtohen vetëm njerëzit, por edhe kafshët, drunjtë, dhe të tjera objektet. Duke e bërë këtë, xhini djallëzor shpreson t'i bëjë njerëzit që të adhurojnë diç tjetër veç Allahut. Pushtimi i idhujve është një nga mënyrat për ta bërë këtë. Jo shumë më herët, bota u trondit nga fenomeni i idhujve indianë që pinin qumësht.

Nga Bombei deri në Londër, nga Delhi deri te Kalifornia, idhuj të panumërt po lëpinin qumësht. Ganesh, zoti elefant; Hanuman, zoti majmun dhe madje edhe Shiva Lingam, organi gjenital i mashkullit (!), të gjithë dukeshin të përpinin qumësht thuajse nuk do të vijë e nesërmja! Fatkeqësisht njerëzit qenë kapluar nga kjo [përfshirë edhe muslimanët] dhe shumë prej tyre u mblidhen për t'i ushqyer(!) zotat indianë.

Kushdo që di mbi pushtimet e xhinëve, pa dyshim, do ta dijë se kjo është një orvatje klasike për t'i shtyrë njerëzit që të bëjnë shirk. Dhe ia kanë arritur, meqë shumë njerëz nisën të adhurojnë këto copa druri dhe mermeri të pajetë.

Çdonjëri me mendje të shëndoshë do t'i thoshte vetvetes:"Përse ka nevojë të ushqehet një zot?!! Me siguri që nëse Ganesh, Hanuman apo Shiva do të ishin hyjnorë, atëherë s'do të kishin nevojë për t'u ushqyer". Mirëpo, një gjykim i arsyeshëm dukej se po mungonte ndërsa xhinët po bënin kërdi me këta njerëz të mashtruar.

*
*
*
*
*
*
*

Re: Xhindët

Mesazh Neo prej 18.06.09 15:28
NJË SHËNIM PËR XHININ

Një nga aspektet më së pakti të kuptuara të mësimeve të Islamit në botën bashkëkohore ka të bëjë me atë klasë të qenieve të quajtura xhin dhe të cilëve u referohet disa herë në Kur'an.

Arsyeja për moskuptim rrjedh nga koncepti materialist post-kartezian mbi gjithësinë, i cili e përjashton botën e padukshme dhe psikike, së cilës në të vërtetë i përkasin qeniet e quajtura xhin në skemën tradicionale të kozmologjisë.

Për të kuptuar kuptimin e xhinit njeriu duhet, pra, të shkojë përtej konceptit të realitetit i cili përfshin vetëm botën e materies dhe mendjen (ky dualizëm paralizues i cili e bën të pamundshëm të kuptuarit e doktrinave tradicionale) në vetëdije të realitetit hierarkik i përbërë nga tri botëra: nga shpirti, psika dhe materia. Xhinët atëherë mund të identifikohen si qenie që i përkasin botës psikike ose ndërmjetësore, barzakut, të vendosur midis kësaj bote dhe botës së shpirtit të pastër.

Në terminologjinë kuranore dhe në literaturën e hadithit xhinët zakonisht bashkohen me njerëzimin dhe shpesh sintagma al-xhinn va’l-ins (xhinët dhe njerëzit) përdoret për t’iu referuar klasës së krijesave të cilave vetë u drejtohen urdhrat dhe ndalimet e Zotit.

Njeriu u krijua nga argjili të cilit Zoti i fryri (nafaha) Shpirtin e Tij. Xhinët në doktrinën islamike janë ai grup i krijesave i cili u krijua nga zjarri e jo nga dheu, dhe të cilit Zoti po ashtu i fryri Shpirtin e Tij. Kështu, si edhe njerëzit, ata kanë shpirt dhe vetëdije dhe kanë urdhra hyjnore që u janë shpallur.

Në rrafshin e tyre të ekzistencës ata janë krijesa qendrore pikërisht si njerëzit që janë krijesa qendrore në këtë botë. Por për dallim nga njerëzit, ata kanë një formë të jashtme të paqëndrueshme dhe “të pacaktuar” prandaj kështu mund të marrin shumë trajta.

Kjo do të thotë se ata në të vërtetë janë më shumë krijesa të botës psikike sesa të botës fizike dhe se mund t’u paraqiten njerëzve në trajta dhe forma të ndryshme.

Meqenëse u është dhënë shpirti, xhinët, si njerëzit, kanë përgjegjësi para Zotit. Disa janë “religjiozë“ dhe “muslimanë”.

Këta janë engjëj ndërmjetësorë, forca psikike që mund të shpiejnë njeriun nga bota fizike në botën shpirtërore përmes labirintit të botës së ndërmjeme ose barzakut.

Të tjerët janë forca të dëmshme që kanë ngritur krye kundër Zotit, njësoj sikur që disa njerëz ngrenë krye kundër Perëndisë.

Xhinët e tillë identifikohen si “armatë e Dreqit” (xhunud al-Shajtan) dhe janë forca të liga të cilët duke nxitur fuqinë e frikës (vahm) dhe imagjinatën (hajal) në aspektin negativ e mënjanojnë njeriun nga e vërteta të cilën e merr me mend inteligjenca e tij me anë të dritës së brendshme e cila jeton brenda tij.

Në kozmosin fetar të muslimanit tradicional, i cili mbushet me material, psikikë dhe krijesa shpirtërore të Zotit, xhinët luajnë rolin e tyre të posaçëm. Nga elita ata merren për ata që janë, gjegjësisht, forca psikike të botës së ndërmjeme me natyrë të dobishme dhe të ligë.

Në rrafshin e popullarizuar, xhinët paraqiten si krijesa konkrete fizike me trajta dhe forma të ndryshme, nga të cilët njeriu kërkon ndihmën e Shpirtit, shpesh duke kënduar ajete të Kur'anit.

Xhinët dhe gjithë ajo që u takon atyre kështu hyjnë në rrafshin e popullarizuar në domenin e demonologjisë, magjisë, etj. dhe janë realitet i dukshëm për njerëzit mendja e të cilëve është ende e hapur drejt botës së psikikës në aspektin kozmik.

Muslimani me mentalitet të këtij lloji jeton në një botë në të cilën ai është i vetëdijshëm për Zotin dhe po ashtu për forcat engjëllore që paraqesin të mirën dhe për forcat djallëzore që paraqesin të ligën.

Ai e sheh jetën e tij si luftë midis këtyre dy elementeve brenda tij dhe rreth tij. Ndonëse xhinët janë dy llojesh, të mirë dhe të ligj, më së shpeshti në mendim ai i identifikon me forcat djallëzore që e shpien njeriun në rrugë të gabueshme. Ata janë personifikime të forcave psikike që veprojnë në mendjen dhe shpirtin e tij.

Në rrafshin teologjik dhe metafizik të Islamit, rendi i xhinëve kuptohet si element i domosdoshëm i hierarkisë së ekzistencës, një element i cili i lidh botën fizike me rende më të larta të realitetit.

Xhinët, për më tepër, janë sidomos të ngjashëm me njeriun me faktin, se siç u tha më parë, në ta po ashtu u frye Shpirti i Zotit.

Dhe disa profetë të Zotit, si Sulejmani (Solomoni), sundonin mbi njerëzit dhe xhinët, siç vërtetohet nga Kur'ani.

Për studiuesin perëndimor të Islamit, kuptimi i xhinit nuk mund të kapet përveç përmes të të kuptuarit të metafizikës, të kozmologjisë dhe të psikologjisë tradicionale.

Vetëm përmes këtij të kuptuari mund të bëhen kuptimplote këto krijesa dhe funksioni i tyre, të cilat në të vërtetë kanë gjegjësit e tyre në religjione të tjera. Ne nuk mund ta thjeshtojmë besimin në xhin në bestytni, thjesht për arsye se nuk e marrim vesh më se çka shënojnë ata.

Po të kërkohej nga një musliman tradicional të jepte mendimin lidhur me gjithë interesimin e botës bashkëkohore për dukuritë psikike, zbulimin e botës psikike përmes drogës dhe mjeteve të tjera, dhe dukuritë e origjinës psikike që po bëhen madje edhe më kurente sot, ai do të përgjigjej se shumë nga kjo lidhet me atë që ai nënkupton me xhinët.

Ai do të shtonte se shumica e xhinëve që përfshihen në këto raste janë, mos pyet, të llojit të dëmshëm dhe djallëzor para të cilëve nuk ka mjete për për t’u mbrojtur pos hirësisë që rrjedh nga bota e pastër e Shpirtit.