VALENTINA DAFA

Valentina Dafa


Valentina Dafa

Valentina Dafa lindi në Fier më 5 Maj 1971. Mësimet e para i mori në shkollën 8-vjeçare "Koli

Dimo" Frashër dhe më pas kreu gjimnazin në shkollën "Adem Vrapi" Roskovec. Përfundon

studimet universitare në Shkodër, në Fakultetin Filologjik, Dega Gjuhë-Letërsi.Ka punuar në

arsim për disa vite dhe më pas e në vazhdim në Bibliotekën Publike Fier.

Identiteti krijues: Vellimi i parë poetik "Nëse një ditë" botuar në Shkodër në 2000 dhe më pas

"Digjem mes tingujsh", poezi, botuar në Prishtinë në 2005. Në proces botimi

"Kilometrat s`janë lamtumirë" poezi, Tiranë .

Është prezantuar në jetën kulturore të qytetit herë pas here në aktivitete të natyrave të ndryshme

duke lënë gjurmë në kujtesën e gjithkujt për punën krijuese. Ka marë pjesë në takime poetike

brenda dhe jashtë Shqipërisë duke përcjellë zërin femëror në botën e bukur të artit. Gjithashtu

shpesh e pranishme edhe në faqet e shtypit letrar.

Nëse një ditë



Redaktor : Gazmend Krasniqi

Në kopertinë: Sytki Brahimi

“Dimër i thyer”

Art grafik: Gjon Sereqi

Botuar në Shkodër 2000

NËSE NJË DITË



Nëse një ditë,

udha na bashkon,

Ëndërr e çelur,

mbajtur në lak,

Do të çliroj nga kjo skllavëri,

do të lëshoj,

të më skllavërosh ti , tani.

NJË ÇAST



Degët e shelgut ,

fshehën fytyrën e fjalës.

Fjala u dogj.

U dogjën buzët.

Fryma u tha.

Shpirti mbeti nudo…

S`kërkoi të fshihej

Eci, ashtu ,

Sa mori ngjyrën e ëndrrës

Pasqyruar në ujrat e liqenit,

Në ujrat blu.

PËRGJYSMË



S`i ka shpëtuar ende shpirti,

vuajtje e mallkim,

plasaritur prej ere, rrahur që fëmijë?

Ylberi i shpresës s`është varur,

Jeta në çdo hap kris,

Pasqyrë e thyer me cepa buzëqeshjesh.

…u ndaka loti.

Vazhdoj të ec, rrëzuar-ngritur

Udhës së fatit tim,

Lagur përgjsmë, përgjysmë ngrirë…

E ZAKONSHME



I zakonshëm spektakli i pemëve lakuriqe

Trotuaret e lagura,

këmbët e përbaltura.

Nga shqetësimi i kotësisë,

Meridian dridhjesh

Përshkojnë trupin tim.

Psherëtij!

Unë dhe koha,

mëse të zakonshme në këtë fund dimri.

PAGJUMËSI



Jashtë kacafyten

shërbëtorët e dimrit,

kacafyten në vargjet e mi,

gazi, trishtimi.

Trazimi i kohës,

i shpirtit,

Më mban zgjuar.

REDAKTORIT



Redaktor ,

të lutem, kujdes!

Poezia ka shpirt, qan-qesh.

Sy të magjishëm ku lodrojnë ylberët,

Buzë të ëmbla që puthen…

Poezia është magji,

Ëngjëll, djall.

Kujdes!

Me sopatën tënde të mrehtë,

mos e krasit degën e njomë!

Kujdes në gishta,

hiqi veç thonjtë!

Poezia ka shpirt.

Qan.

Kujdes!

Mos ia zë diellin,

Lëre të qeshë!

PO DIGJET BOTA



Po digjet bota, po mbytet.

Po i thahen eshtrat,

po tkurren qelizat në pranverë,

pulsi damarëve u shmanget,

jetojmë pa perëndi në qiell.

E vranë perëndinë,

Si erë pa formë endet gjithkund,

përkëdhel butë, qëllon me shuplakë…

erë e paqtë, erë e marrë.

Po digjet bota!

Ku po shkojmë vallë?!

Ferri-parajsa , të dy rivalë.

Njeri!

Hidh hapin drejt spektrit të dritës!

Jepi trajtë perëndisë,

Botës…

Pas një eklipsi,

pranvera të zgjohet.

ENDET GJITHKUND



Në trotuaret e qytetit,

endet shqetësimi njerëzor,

I harruar, i vrullshëm…

Në retinën e syve vishet-zhvishet.

Si hije e pandarë ecën me kohën,

s`ka nevojë për guidë.

Përzihet në palcën e eshtrës së jetës,

Si nyje lidhëse

mes shpirtit dhe ndjenjës.

IKËN PËR RINGJALLJE



Ikën njerëzit të vrarë,

Të ngrirë në akullnaja frike,

Të arnuar në shpirt me shpresë…

Ikën- loti i nënave djeg.

Mbetën embrione të përcëlluara,

duke i dhënë ngjyrë kohës…

Sot ranë këmbanat,

u dogj akulli i frikës,

koha ndërroi ngjyrë…

Ranë këmbanat për ringjallje,

do të bien sërish për përsosje…

SONTE



Sa dashuri u puthën sonte.

U prek dhe murgesha e zbehtë e Migjenit,

Bethovenin përqafuan të dashurit,

Humbi pesha e kanunit…

Jetë e zbrazët hyri në oaz.

Sonte ëngjëjt u bënë djaj.

Botë e marrë gjithë epsh.

Dashuria dogji një murgeshë,

Sonte…