FIZIKA DHE DITA E GJYKIMIT

Fizika dhe Dita e Gjykimit


Dëshira jonë nuk është e paracaktuar e ekzistencës sonë e as vdekja nuk është një cak i paravënë nga vetë ne. Jeta na duket pothuajse e pasosshme e sidomos kur gjërat shkojnë ashtu si neve na pëlqen. Përderisa ngutemi të preokupuar me gjërat e përditshmërisë sonë shumë pak jemi të vetëdijshëm për ironinë se e gjithë kjo një ditë do të marrë fund.


Shumica e religjioneve të botës pajtueshëm me besimet e tyre parathonë jetën pas vdekjes. Dita e gjykimit është njëra nga pjesë e besimit fundamentale të myslimanëve, të të krishterëve dhe çifutëve. Hindusët po ashtu e kanë idenë për reinkarnacionin e tyre të stërgjatë i cili megjithatë përfundon me ribashkimin final dhe ekzistencës supreme.


N?se përfundimisht besojmë në Ditën e Gjykimit, atëherë çdo vepër e mirë që e shton imanin tonë do të ishte lehtë e pranueshme për ne. Të përkujtojmë kalimthi rrëfimin e profetit Ibrahim (Paqja e Allahut qoftë mbi të!) të dhënë në Kuran kur flitet se si ai dëshiroi të dinte në ç’mënyrë Allahu i ringjall të vdekurit. Ai vërtetoi besimin e tij në faktin se një fat i tillë për njeriun është i paikshëm, mirëpo shprehu interesimin për një dëshmi e cila do ta kishte shuar kureshtjen e tij. At?here Zoti ia mundësoi atij të jetë vërtetë dëshmitar i një mrekullie. Me mendimin se një profet i madh siç ishte Ibrahimi (alejhi selam) nuk e fshehu kureshtjen e tij për dëshmi qetësuese, natyrisht se ne njerëz thjeshtë ndjejnë nevojë për argumente edhe më të mëdha. Kjo veçanërisht kërkohet në botën e sotme kur një numër i madh i besimeve kanë pësuar rrënim si pasojë e të arriturave shkencore. Fatmirësisht te myslimanët progresi në shkencë vetëm se solli sqarime dhe u dha kuptim të ri disa ajeteve të paqarta kuranore. Andaj Kurani mbetet të qëndrojë edhe më tutje mbi librat e tjerë religjioz me plotninë e autoritetit të një libri vërtetësisht të shpallur nga Zoti.


Ekziston vetëm një version i Kuranit. Madje qoftë kritik?t e Islamit detyrohen të pranojnë se është i vetmi nga të gjithë librat e shenjtë që mbeti i pandryshuar qysh nga zbritja e parë të dërguarit të fundit Muhamed (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) para 14 shekujve. Eksitojnë shumë ajete në Kuran që përshkruajnë fakte shkencore, të cilat janë arritur të zbulohen vetëm në njëqind vitet e fundit.


Në këto ajete gjendet një ndërlidhje përsoshmerisht e pakundërshtueshme gjatë përshkrimit të fenomeneve të ndryshme. Aty me precizitet të plotë bëhet fjalë për ide që në mënyrë mahnitëse përkojnë me rezultatet e hulumtimeve më bashkëkohorë të universit.

Hyrje në Kozmologji


Tentimi i paramendimit të asaj se si e ardhmja e gjithësisë lidhet me Ditën e Gjykimit shpie te domosdoja e njoftimit të sadopakshëm me kozmologjinë. Në vijim do të bëjmë fjalë rreth krijimit të gjithësisë?, gjendjes së tanishme të saj dhe versioneve të së ardhmes që na pret.

Vitet e Dritës


Hapësira e pamatshme e gjithësisë bëri të nevojshme njësimin e distancës (ndërmjet trupave qiellor?) me vite drite. Viti i dritës paraqet distancën të cilën e kalon drita brenda një viti me shpejt?si 300 000 km/s. Largësia e diellit nga toka është tetë minuta me shpejtësi drite. Pas Diellit, ylli më i afërt me Tokën gjendet në distancë prej katër vjet drite. Kurse për të kaluar nga njëri skaj i galaktikës sonë në tjetrin, nevojiten 150 000 vjet dritë. Distanca mesatare ndërmjet galaktikave është përreth dhjetë milion vjet drite. Me qindra bilion galaktika të tilla janë pjesë përbërëse e kësaj gjithësie jashtëzakonisht të paskajshme.

Në ditën e gjykimit secili njeri do të jetë i angazhuarvetëm me çështjen e vet,e nuk i bie ndërmend për askend tjetër.Nësenjerëzit nuk ua dinë vlerën të mirave që ua kadhuruar Allahu,por i keqpërdorin e përbuzin,lere që do të mbeten pa to,por edhe do të japin llogari(Gjyq)para Allahut.Allahu caktoi ushqimet e lejuara dhe të ndaluara,andaj nuk ka nevojë të përdoren të ndaluarat,kur kemi të lejuarat.Allahu ua falë mëkatin atyre nëse përdorin ushqime të ndaluara,pa qëllime të caktuara,por kur është në pyetje për të shpëtuar jetën.Aty nuk përmendet vetëm ushqimi material,poredhekërkohet nevoja të forcohemi me ushqim frymor,pastaj të largohemi nga dëshirat e mishit si kurvëria,kurorë shkelja,idhujtaria,pabesia,etj.......Allahu i madhërueshëm i di të gjitha për ne,veprat e mira dhe të këqija,ai na i ka numëruar edheqimet e flokut,para tij nuk mund të fshehim asgjë.Por Allahu është i madhërueshëm dhe i mëshirueshëm,ai e di që ne jemi të papërsosur dhe na falë gabimet e paqëllimta.Megjithatë Allahu është me ata që janë të devotshëm(që ruhen prej të këqijave)dhe meata që janë bëmirës.Ai bashkëpunon me engjullin e madh XhibrilinAta që gënjejnë nuk gjejnë dot shpëtim prej Allahut.Kjo jetë ka një përjetim të vogël,porpër të padrejtët do të ketë një dënim të pa durueshëm në ditën egjykimit.Andaj kurani përkujton,ruanu dhe mbrohuni ngagjërat e padëshirueshme për Allahun,sepse do të vijë ajo ditë për secilin,kur njeriu do të përpiqet vetëm për veten,dhe secilit njeri do të i jipet ajo që e meriton,zoti nuk ia bënë kujt të padrejtën,as ditën e gjykimit.

Galaktikat shpërhapëse


Nëse drita që arrin në tokë larg prej galaktikave të tjera, analizohet në spektroskop atëherë do të arrihet një përfundim i çuditshëm se galaktikat janë duke u larguar nga ne me një shpejtësi tejet të madhe. Sa më e madhe të jetë largësia e një galaktike prej asaj tonës aq më e madhe do të jetë shpejtësia e largimit të tyre. Një lëvizje e tillë e galaktikave i detyrohet ekspansionit (zgjerimit) të gjithësisë. Gjithësia thuhet se u krijua nga një shpërthim i hatashëm që njihet si “Eksplodimi i madh??? dhe gjendet në zgjerim e sipër, qysh atëhere.


Gjithësia nuk mund të krahasohet vetëm si një sferë e përbërë prej galaktikave që largohen vazhdimisht nga njëra tjetra në bashkësinë e pafund të hapësirës. Ajo është si një balonë me shumë pika në të, ku secila prej tyre përfaqëson një galaktikë. Sipërfaqja dydimensionale e hapësirës e kësaj balone imagjinativisht përfaqëson tre dimensionet e hapësirës e që zgjerohet në dimensione edhe më të larta, çka faktikisht tejkalon kapacitetin tonë perceptues

Ardhmëria e Gjithësisë?


Nuk dihet ende nëse gjithësia do të vazhdojë zgjerimin e saj të pandalshëm apo nëse do të vijë çasti i kontraktimit (përmbledhjes) së saj. Në secilën nga këto dy raste ardhmëria e banorëve të gjithësisë do të jetë jo premtuese në zbrazëtinë e saj. Nëse merret se ekspansioni edhe më tej vazhdon, atëherë pas disa bilionë vjetësh gjithë energjia e Diellit dhe e yjeve do të shpenzohet dhe çdo gjë do të përfundojë në ftohtësinë e vdekjes. Ndërkohë mbetet boshsia e hapësirës që edhe më tek ekspansionohet. Alternativa e ekzistimit të mjaftueshëm të materies dhe e ndalimit në çastin kritik të zgjerimit të mëtejshëm shpie deri te faza kontraktive e gjithësisë. Kjo fazë ka si përfundim gjendjen e stërngjeshur të materies me një temperaturë jashtëzakonisht të lartë e që njihet si “Kolapsi i madh???. Kjo do të shkatërronte të gjitha format e mundshme të njohura nga ne. Përveç këtyre dy versioneve të lartcekura depresive dhe që shpien në paqëllimësi, ekziston edhe versioni i tretë. Disa fizikanë besojnë se koha mund të prapësohet në momentin kur gjithësia do të nisë kontraktimin e saj. Ky version ka ngjashmëri të dukshme me përshkrimin kuranor të Ditës së Gjykimit.

Tani le t’i kthehemi përsëri zhvillimit etapor të gjithësisë. Do të mundohemi të sqarojmë se si e tërë kjo shpie deri te fundi, i cili lidhet me një fillim tjetër e që është Dita e Gjykimit. Pajtueshmëria ndërmjet kozmologjisë dhe shpalljes kuranore do të bëhet vetë vërtetuese.

Për disa njerëz shkenca në shekullin XX i ka zënë vendin mrekullive dhe feja nuk është asgjë më shumë se një kulturë interesante e trashëguar prej të kaluarës. Fakti që më së shpeshti anashkalohet është se Zoti caktoi ligjet e gjithësisë mbi të cilat bazohet shkenca dhe teknologjia sot. Fizikanët dhe kozmologët nga të katër anët e botës janë duke punuar drejt një botëkuptimi më kuptimplotë të strukturës së universit. Megjithatë për jobesimtarët ekzistenca e kësaj gjithësie është e paqëllim. Sipas tyre ky plan funksionues i universit është i rastësishëm dhe ligjet e saj janë të pacak. Ndërkaq, sipas pikëpamjeve islame, universi është krijuar për një qëllim kur edhe do të pushojë së qeni. Maurice Bucaille, autori i veprës “Bibla, Kurani dhe shkenca??? thotë: “Nuk ekziston as edhe një gabim i vetëm shkencor në Kuran???. Nuk do të duhej të befasoheshim nëse sot kur bota është e dhënë e tëra pas shkencës e vërteta për Dit?n e Gjykimit të dal në shesh në sajë të dijenive shkencore në Kuran.


“Ne do t’u bëjmë atyre të mundshme që të shohin argumentet Tona në horizonte dhe në veten e tyre derisa t’u bëhet e qartë se ai (Kurani) është i vërtet?, A nuk mjafton që Zoti yt është dëshmitar për çdo gjë????” (Fusilet, 53)

Ringjallja krahasohet me përtëritjen e tokës shterpë


“Allahu është Ai që i lëshon erërat, e ato i lëkundin retë dhe Ne i derdhim ato në një vend të thatë dhe me atë ujitje e ngjallim tokën pas vdekjes së saj. Ja, kështu është ringjallja.??? (Zumer, 9)


Të ngriturit e reve dhe rritja e bimëve pas shiut nuk janë mrekulli, mirëpo i detyrohen ligjeve të ndryshme fizike dhe biokimike. Ajetet kuranore pohojnë se ringjallja pas vdekjes, po ashtu, bazohet në disa ligje fizike për të cilat ne ende nuk jemi vënë në dijeni. Pashmangshëm besojmë se Allahu është Krijues i të gjitha ligjeve të universit.

Eksplodimi i madh


Gjithësia u krijua para bilionë vjetësh nga një eksplodim i hatashëm i ashtuquajtur “Eksplodimi i madh???. Ky fakt përmendet në Kuran në ajetet vijuese: “A nuk e dinë ata, të cilët nuk besuan se qiejt e toka ishin të ngjitura, e Ne i ndamë ato të dyja dhe ujin e bëmë bazë të jetës së çdo sendi, a nuk besojnë???? (Enbija, 30)


Konkluza për “Eksplodimin e madh??? dhe “origjinën ujore t jetës??? u bë nga ana e jomyslimanëve (ata që nuk besuan). Në fillim e tërë materia dhe hapësira (qiejt) ishin të bashkangjitura në unifikimin e një pike (një pjese) të vetme. Pastaj çdo gjë u nda e u shpërnda. Të dhënat vërtetuese të “Eksplodimit të madh??? sot janë aq vërshuese sa që kjo merret si një fakt e jo vetëm një teori.

Ekspansioni i Gjithësisë?


Gjithësia ka pësuar zgjerim të vazhdueshëm qysh nga çasti i krijimit të saj. Ky zbulim epokal u bë nga një astronom, Huble, në fillimin e shekullit që sapo kaloi. Mirëpo një fenomen i tillë gjithashtu është paraparë nga Teoria e Përgjithshme e Relativitetit e Einsteinit.


Kontraksioni i gjithësisë dhe zbrazja e kohës


Koha është një nga misteret më të pakapshme të universit. Askush nuk di të përcaktojë se çfarë është koha në të vërtetë. A. Einstein pohon se koha është diçka që ne e masim me orë. Në shpejtësi tepër të larta koha kalon më ngadalë, ndërkaq ndalet fare në shpejtësinë e dritës. Koha ka vetëm një kah; ajo shkon gjithmonë nga ardhmëria. Ne shohim shiun duke rënë nga qielli, gjërat duke u thyer, njerëzit se si po mplaken dhe si po vdesin. Ne kurrë nuk shohim ndonjë gotë duke u çthyer ose dikë që kthehet prapë pasi që të ketë vdekur. Mirëpo fizikanët siç janë Michael Ber, Thomas Gold dhe Steven Hawking dhanë mendimin se në çastin kritik të kontraktimit të gjithësisë koha mund të sprapset në të kundërtën e kahut të saj. Ajetet kuranore paralajmërojnë se një ditë do të nisë kontraktimi i gjithësisë dhe atëherë Dita e Gjykimit: “(Përkujto) Atë ditë kur Ne e palojmë qiellin sikurse palimi i fletëve në libër. Ashtu sikundër e kemi filluar krijimin (tuaj) e rikthejmë. Ky është obligim Yni, e Ne e bëjmë këtë??? (Enbija, 104)


Në ajetet e lartpërmendura, kontraktimi i universit është krahasuar me palimin e fletëve të librit. Kjo ndodh kur bëhet zbrazja e kohës. Prapësimi i kohës do ta ngjallë njeriun nga varri. Çdo gjë do të përsëritet prej fillimi, meqenëse çdo gjë ka qenë e regjistruar në kohë:
“Nuk ka asgjë të fshehur në qiell e as në tokë, e të mos jetë e shënuar në librin e saktë (dijen e Zotit)??? (Neml, 75)


Pasi që historia e tokës pëson kthim në kohë, popujt poashtu do të kthehen njëri pas tjetrit. T gjitha veprat e mira dhe të këqija të njeriut si dhe të popujve do të dalin në shesh përgjatë kohës që sprapset.

“Dhe (atë ditë) e sheh secilin popull të gjunjëzuar, secili popull thirret te libri i vet (shënimet e veprave). (U thuhet): Sot shpërbleheni me atë që keni vepruar.???


Me sprapsjen e tillë të kohës njerëzve u mundësohet të shohin çka patën bërë në këtë botë. Ata nuk do të mund të kenë ndikim në lëvizjen e duarve të tyre, këmbëve, gojës dhe syve të tyre. Të gjitha gabimet dhe gjërat e mira që i ka bërë njëherë njeriu do të përsëriten prapë prej tij. Kështu duart, këmbët dhe të tjera pjesë të trupit do të bëhen dëshmitarë kundër tij para Allahut dhe në prani të engjëjve. Njeriut nuk i mbetet asnjë mund?si mohimi kundrejt veprave të tij të këqija.


“Atë ditë kur dëshmojnë kundër tyre gjuhët e tyre, duart dhe këmbët e tyre për atë që ata kanë punuar?? (Nur, 24)


“Ne u tërhoqëm juve (idhujtarëve) vërejtjen për një dënim të afërt, në ditën kur njeriu (besimtar) shikon se çka i kanë sjellë duart e veta, e jobesimtari thotë: “Ah, sa mirë do t ishte për mua sikur të isha dhe!??? (Nebe, 40)
“Dhe kur të dërguarve u është caktuar koha (për të dëshmuar)??? (Murselat, 11)

S’ka vullnet të lirë në gjithësinë e kontraktimit


Njeriut i është dhënë vullnet i lirë të zgjedhë ndërmjet të mirës dhe të gabuarës në jetën e gjithësisë së fazës ekspansive. Ndërkohë, çdo vepër e tij regjistrohet në kohë. Mirëpo me gjithësinë e fazës kontraktive nuk do të ketë vullnet të lirë veprimi dhe askush nuk do të Ketë fuqi për t’u bërë dëm apo dobi të tjerëve.


“Është dita kur askush, askujt nuk do të mund t’i ndihmojë asgjë; atë ditë e tërë çështja i takon vetëm Allahut.??? (Infitar, 19)



Sprapsja e gravitetit


Graviteti i detyrohet disa minuta diferencë kohës në lartësi të ndryshme mbidetare. Koha kalon papërfillshëm më shpejt në majë të maleve në krahasim me nivelin e detit. Ky ndryshim në kohë i pa vërejtshëm për ne mund të matet me ndihmën e orës atomike. Nëse koha zmbrapset në fazën kontraktive të universit, atëherë ky ndryshim kohe do të zmbrapset, gjithashtu. Kjo do të shkaktojë zmbrapsjen e gravitetit duke krijuar njëherësh tërmet katastrofal të paparë ndonjëherë.


“Kur të dridhet toka me dridhjen e saj të fuqishme??? (Zelzele, 1)
“E kur të fryhet në surë një e fryme. Dhe të ngrihen toka e kodrat e t’i mëshojnë njëra-tjetrës me një të goditur??? (Haka: 13,14)


“Dita kur qielli të bëhet si kallaji i shkrirë. Kodrat të bëhen si leshi i lënurur??? (Mearixh: 8,9)


Përkundër sprapsjes së gravitetit masa e Tokës nuk do të shpërbëhet e tëra, meqenëse zmbrapsja e kohës do t? shpor të gjitha gjërat dhe çështjet në vendet e tyre të mëparshme.


Toka “bosh përbrenda???


Sprapsja e gravitetit do ta detyrojë tokën të hedh jashtë gjithë materien e saj të brendshme dhe të shndërrohet në një top gjigant, por bosh përbrenda.


“Dhe kur toka të shtrihet më gjerësinë e saj. E të nxjerr çka ka brenda e të çlirohet??? (Inshikak: 3,4)


Qendra qiellore në zgavrën tokësore


Meqenëse sprapsja e gravitetit e shndërron në strukturë zgavrore, qielli poashtu do të gjendet në qendrën e zgavrës tokësore.

“Ditë kur toka ndryshohet në tjetër tokë edhe qiejt (në të tjerë qiej), e ata (njerëzit) të gjithë dalin sheshazi para Allahut, Një, Mbizotërues??? (Ibrahim,)

Ajetet që pasojnë, paraqesin kuptueshëm përshkrimin e Ditës së Gjykimit. Dita e Gjykimit fillon me tërmetin përfundimtar të shkaktuar nga çasti fatal i zmbrapsjes së gravitetit. Kjo sprapsje, siç kemi thënë do të shkaktojë derdhjen e materialit të brendshëm të tokës dhe do ta lërë atë bosh përbrenda. Njerëzit do të ngjallen njëri pas tjetrit (me grupe të shpërndara) brenda kësaj lëvozhge të rruzullit tokësor tejpërtej së cilës mbizotëron qielli. Tërë historia njerëzore do të luhet përsëri përgjatë kohës që ka kthyer kah. Kombet dhe njerëzit edhe një herë do të dëshmojnë atë që patën bërë dhe përfundimisht do të gjykohen sipas atyre veprimeve.

“Kur të dridhet toka me dridhjen e saj të fuqishme. Dhe të nxjerrë toka atë që ka në brendinë e saj. Dhe njeriu të thotë: ‘ç’ka është kjo’ (që bën këtë dridhje)? Atë ditë ajo i rrëfen tregimet e veta, ngase Zoti yt e ka urdhëruar atë. Atë ditë njerëzit shfaqen të ndarë në grupe që të shpërblehen për veprat e tyre??? (Zelzele, 1-6)


Ndonjë kureshtari mund t’i shkojë mendja se prapësimi i kohës që shkakton ringjalljen nga varret dhe ripërtrirjen e moshës drejt rinis? dhe fëmijërisë do të shpor deri te asgjësimi i njeriut në mitrën e nënës. Sipas kësaj ideje e zmbrapsjes së kohës do të flasë poashtu për një ekzistence të paqëllim. Por nuk është ashtu. Tërmeti fatal nuk do të bëjë zhbërjen tonë nga toka por do të marrë pjesë në fenomenin e bashkëngjitjes së dimensioneve më të larta botës sonë. Në ato dimensione gjenden xhehenemi dhe kopshtet famë mirë të Ademit. Në vijim do të mundohemi të kuptojmë se sa mrekullueshëm Zoti e ka bërë rregullimin funksionues të gjithësisë. Jeta jo vetëm që do të rikrijohet, por gjithashtu janë vënë rregulla për ruajtjen e saj nga shkatërrimi i universit dhe bartjen e saj në botën e dimensioneve tejekzistuese.

Dimensionet e tejsotme


Menduar matematikisht ekziston numër i pafundmë i dimensioneve. Ne jetojmë brenda hapësirës tredimensionale. Çdo gjë nga përditshmëria jonë ka gjatësinë, gjerësinë dhe lartësinë (thellësinë) e tij. Imagjinimi i konceptit shumëdimensional për ne është pothuaj i pamundur. Dihet se graviteti intensifikohet në afërsi të diellit e poashtu sot flitet për të ashtuquajturën shtrembërimi i hapësirës në dimensione të tjera. Këtë fakt i pari e vuri në dukje Ajnshtajni gjatë llogaritjes precize të orbitës së planetit më të brendshëm, Mërkurit.


Dikur njerëzia besonin se Toka është pllakë e rrafshët. Ata frikësoheshin nga mundësia e rënies poshtë nga ajo nëse ecin tepër larg nëpër të. Sot e dimë se një gjë e tillë është qesharake meqenëse sipërfaqja e Tokës është e lakuar dhe e vazhdueshme si ajo e një e topi. Dalja nga Toka mundësohet vetëm në qoftë se lëvizim në një drejtim perpendikular ndaj sipërfaqes së saj. Ky drejtim është ngritja lart hapësirës prej kudo qoftë që gjendemi. Me problem të ngjashëm kuptimor ballafaqohemi në rastin e dimensioneve më të larta. Mund të kemi përshtypjen se do të ishim larguar nga gjithësia sikur të udhëtonim tepër larg saj, por faktikisht kjo s’ka fare të bëjë me të vërtetën. Qoftë sikur të udhëtonim bilionë mijëra larg nga këtu ne vazhdimisht do të mbeteshim të burgosur brenda hapësirës sonë tredimensionale.

“Dhe ne kemi qenë të bindur se Allahut nuk mund t’i shmangemi në Tokë e as nuk mund t’i shpëtojmë Atij duke ikur.??? (Xhin, 12)


Shtegdalja e vetme e përtej kalimit të botës sonë është dalja në dimensione tjera me anë të lëvizjes në një drejtim perpendikular me hapësirën tredimensionale. Por, meqenëse nuk ekziston vazhdueshmëria kaluese ndërmjet dimensioneve tona dhe atyre të tjera, ky kalim sot është i pamundshëm. Një realizim i tillë arrihet nëse bëhet “shqyerja??? e hapësirës dhe bashkëngjitja me ato dimensione. E kjo mund të ndodh vetëm në qendër të vrimave të zeza.


“Dhe qielli hapet e b?het dyer-dyer??? (Nebe, 19)


Vrimat e zeza


Hapja e portave qiellore (të cekuar ne Kuran) është ide e krahasueshme me atë të vrimave të zeza. Ato hapje lehtë mund të jen porta tejkaluese nga bota e sotme në atë shumëdimensionale. Shkatërrimi i përbrendshëm i yjeve masivë pasohet me formimin e vrimave të zeza në zonën gravituese të atyre yjeve. Forcat gravituese në vrimat e tilla janë jashtëzakonisht mbizotëruese sa që as drita me shpejtësinë marramendëse të saj nuk mund t’i shpëtojë. Nga kjo vjen emri vrimë e zezë. Disa fizikanë supozojnë se brenda këtyre vrimave, hapësira dhe koha mund “të shqyen??? duke formuar portat e lartcekura. Mirëpo densiteti i pafundmë i materies brenda këtyre vrimave pengon hapjet e tilla. Kjo pengesë nuk do të ekzistojë në gjithësinë e fazës kontraktive. Sprapsja e gravitetit do të shndërrojë të gjithë trupat qiellorë në struktura zgavre nëpër qendër të së cilave kalon hapësira qiellore.

“E qielli çahet, pse ai atë ditë është i rraskapitur’ (Haka, 16)


Engjëjt zbresin nëpër portat qiellore dhe askush nuk mund të lihet pas dore.

“Dhe (përkujto) ditën kur do të çahet qielli me anën e një reje e lëshohen engjëjt në një mënyrë madhështore??? (Furkan, 25)


“(Përkujto) Ditën kur Ne i shkulim kodrat, dhe tokën e sheh të sheshtë (të zbuluar) dhe Ne i tubojmë ata e nuk na mbetet asnjë prej tyre pa e tubuar.??? (Kehf, 47)

Kataklizma e gjithësisë përfundimisht do të përmbyllet në një lëmsh të zjarrtë dhe fizikanët këtë e njohin si “kolapsi i madh???. Gjithë njerëzimi do të tubohet. Për shkak të prapësimit të kohës çdonjëri jashtë vullnetit të vet do të reduktohet drejt asgjësë. Mirëpo mbledhja dhe tejbartja e njerëzve në botën tjetër do të përmbushet nga engjëjt “zbritjes së madhe???.


Në udhëtimin tonë të fundit nëpër portat e hapura qiellore, ne do të kalojmë nëpër shumë rrafshe dhe dimensione. Fjala sikur ky udhëtim të kthehej përmes transportimit apo mbartjes në “diçka???.


“Ju patjetër do të përjetoni gjendje pas gjendje’ (Inshikak, 19)

Kur do të vijë Dita e Gjykimit


“Njerëzit të pyesin për Kiametin e ti thuaj: ‘Për atë di vetëm Allahu! E, ku mund ta dish ti, ai ndoshta është afër!??? (Ahzab, 63)


“Ata kërkojnë prej teje ngutjen e ndëshkimit, e sikur të mos ishte afati i caktuar, atyre do t’u vinte ndëshkimi, por ai patjetër do t’ju vijë atyre befas ashtu që ata nuk e hetojnë??? (Ankebut, 53)


Rrejshëm mund të fitohet bindja se sikur të dinim shpejtësinë e ngadalësimit të ekspansionit të gjithësisë ne do të kishim arritur të parashihnim Ditën e Gjykimit. Mirëpo nëse vetëm ekziston lidhja komparative ndërmjet kohës dhe ekspansionit të gjithësisë ne kurrsesi s’do ta dinim çastin e ngadalësimit të ekspansionit të saj. Kjo është sikur tentimi i caktimit të shpejtësisë së lëvizjes së një veture me anë të orës së kapur për rrotat e saj. Nëse vetura do ta ngadalësonte shpejtësinë e lëvizjes, akrepat e orës do të ngadalësoheshin poashtu kështu që shpejtësia do të na dukej gjithmonë e njëjta.

“E afërta është afruar (Kiameti). Përveç Allahut nuk ka kush që mund ta largojë atë (ta pengojë). A prej këtij ligjërimi (Kurani) po çuditeni???? (Nexhm: 57-59)


Qoftë qytetërimet më luminante të universit kudo qoftë do të vërtetonin se gjithësia zgjerohet me po të njëjtën shpejtësi të mbetur trashëgim konstant qysh nga koha e krijimit të saj. Kjo përforcon faktin se Dita e Gjykimit nuk mundet assesi të parashihet, por pritet të ndodhë në secilin çast. Allahu i vetëm e di ngadalësimin e kohës dhe afrimin e Ditës së Gjykimit. Konceptet e ngadalësimit të kohës dhe rrafsheve të ekzistencës nënkuptohen në ajetet pasuese:

“Një lutës e kërkoi dënimin e pashmangshëm për jobesimtarët. Atë (dënim) s’ka kush që mund të ndalë. Ai dënim vjen nga Allahu, pronari i shkallëve të larta (në qiej). Atje ngjiten engjëjt dhe shpirti (Xhibrili) në një ditë që zgjatë pesëdhjetë mijë vjet (ose lartësia e atyre shkallëve është pesëdhjetë mijë vjet)??? (Mearixh: 1-4)


Shteg ngjitjet (nëpër dimensione)


Shteg ngjitjet përfshijnë shumë nivele, rrafshe ose dimensione e Allahu është Krijues i të gjithave pa përjashtim. Kur Dita e Gjykimit të afrohet një vështrim i gjithësisë sonë nga ana e jashtme do të kishte parashtruar të dhënë se koha jonë po ngadalësohet në krahasim me një kohë standarde në “tejbotë???. Ajetet e lartpërmendura nuk pohojnë se një vështrim i tillë do të bëhet nga qeniet njerëzore. Duket se kjo vërejtje është bërë nga Allahu me rastin e ngritjes së engjëjve te Ai.


Pritja në varr


Në Kuran shpirti krahasohet me vetëdijshmërinë, kurse vdekja me fjetjen. Pas vdekjes për njeriun s’do të ketë më vetëdijshmëri për kalueshmërinë kohore. Gjëja e parë që do të ballafaqohemi pas kësaj është Dita e Gjykimit.

“Agonia e vdekjes i vjen me atë të vërtetën (i zbulohet çështja e ahiretit). Kjo është ajo prej të cilës ke ikur. Dhe i fryhet surit, e ajo është dita e premtuar??? (Kaf: 19,20)


“E ditën kur të bëhet kijameti, kriminelët betohen se nuk qëndruan (në dynja) gjatë, por vetëm një çast të shkurtër. Kështu kanë qenë ata që i bishtëruan së vërtetës. E atyre që iu është dhënë dija dhe besimi thonë: Ju keni qëndruar aq sa u pat caktuar Allahu deri në ditën e ringjalljes, e kjo pra është dita e ringjalljes, por ju ishit që nuk e pranonit.??? (Rrum: 55,56)

Në Ditën kur e vërteta rrëqethëse do të shfaqet tronditshëm para të gjithëve, ata që s’patën besuar do të jenë tmerrësisht të pikëlluar dhe të stërmbushur me pendim. Do të dëshironin të mos kishin qenë kurrë por fatmjerësisht në Ditën e Gjykimit s’do të ketë më vend për rindreqje dhe rikthim.



Dr. Muhamed Khan