Pse gjithmone perfundojme dhe i shkaktojme dhimbje pikerisht njeriut qe duam me shume dhe si rrjedhoje e humbim per kete arsye?Ja keto pyetje me vijne ne koke sa here degjoj histori te tilla dhe nuk jam ne gjendje ti jap pergjigje. E shoh qe perseriten e perseriten dhe duket sikur pesimi i te tjereve nuk behet kurre mesim per ata qe kane nevoje.
Thon se vetem kur e humb dike e kupton sa e ke dasht,sa shum ke nevoj per te,sa gabim ke bo...Nuk jemi ne gjendje te perdorim zemren kur duhet, ose trurin ne raste te tjera. Ose dashurojme me shpirt, ose ndoshta nuk dashurojme fare.Kur i kemi gjerat perpara syve dhe si te thuash ne dore nuk i shohim dhe i ndjejme sic jane per tu ndjere.Merremi me kotesirat dhe gjerat pa rendesi dhe harrojme kryesoren.Vetem kur i humbim atehere na vijne trute dhe themi pse nuk i bera gjerat ndyshe, pse u mora me ate qe skishte rendesi? Pse nuk pashe ca me ofroi? Pse nuk ndjeva deri ne fund ca gezimi me dha po ja helmova shpirtin dhe zemren? Dhe ne fund pyet veten pse ja bera kete gje dhe sidomos pse ja shkaktova vetes kete vuajte.
Kur do kenaqemi ndonjehere me ate qe kemi dhe mos e ndjejme mungesen dhe peshen e fajit vetem kur eshte shume vone...?
Thon se vetem kur e humb dike e kupton sa e ke dasht,sa shum ke nevoj per te,sa gabim ke bo...Nuk jemi ne gjendje te perdorim zemren kur duhet, ose trurin ne raste te tjera. Ose dashurojme me shpirt, ose ndoshta nuk dashurojme fare.Kur i kemi gjerat perpara syve dhe si te thuash ne dore nuk i shohim dhe i ndjejme sic jane per tu ndjere.Merremi me kotesirat dhe gjerat pa rendesi dhe harrojme kryesoren.Vetem kur i humbim atehere na vijne trute dhe themi pse nuk i bera gjerat ndyshe, pse u mora me ate qe skishte rendesi? Pse nuk pashe ca me ofroi? Pse nuk ndjeva deri ne fund ca gezimi me dha po ja helmova shpirtin dhe zemren? Dhe ne fund pyet veten pse ja bera kete gje dhe sidomos pse ja shkaktova vetes kete vuajte.
Kur do kenaqemi ndonjehere me ate qe kemi dhe mos e ndjejme mungesen dhe peshen e fajit vetem kur eshte shume vone...?