**TREGIME TE NDYSHME**

Dasma (tregim për të bërë veten për të qeshur)
Ai nuk hesht, pёrkundrazi nuk pushon sё foluri. Ka njё zё qё pipёtin si njё sorrё acaruese. Pёrveç kёsaj ka edhe njё mimikё fytyre tё neveritshme qё nuk e duron njeri. …ёshtё trashaluq, me gushё tё rёnё dhe sy tё mbyllur nga dhjami. Barkalec sigurisht. I veshur gjithmonё me njё palё pantallona stofi tё errёta, pa model dhe njё kёmishё pambuku shkruar nё tё BOSS. Kёshtu ia bёnte qejfin vetёs. Punёt nuk i ecnin keq, pёr torollak qё ishte. [url=][/url]Por tё kesh njerez te zgjuar pёrreth qё kanё nevojё tё punojnё deri aty sa ti nёnshtrohen kёtij njeriu tё thare nga trutё dhe mendimet, tё bёn mё „BOSS“ se kurrё. Ky qe burri qё im atё vendosi tё mё jepte. U justifikua se bukuria dhe pafajshmёria ime do tё kishin edhe rehatinё e kёshtu une do tё isha e kompletuar. Sado tё mё hakёrrehej zemra dhe mendja kundra kёtij vendimi ishte e pamundur, ndryshё do tё quhesha turpi i fisit. Nuk mё kishte munguar edukimi apo shkolla dhe mund tё them qё nё librat qё kam lexuar kam gjetur muratorё tё mirё pёr tё ndёrtuar vetvetёn. Vendosa tё pranoja vendimin e babait tim, por nё tё vёrtete vendosa ta bёja bossin njeri hundёulur dhe mё pas tё dilja nga ajo shtёpi pa turp dhe tё martohesha me njё njeri qё s’ka nevojё ta shkruajё edhe nё ballё pёr tu evidentuar si boss. Koha kalonte si njё pёrpёlitje sysh dhe u gjenda shpejt para ditёs sё dasmes sё „madhe“ , siç dёshironte im atё ta quante. Asnjё nuk pёrtonte te kujdesej pёr mua! Babai ndryshe si asnjёhere tjeter ma shprehte dashurinё nё format mё tё ndryshme dhe çdo çast hynte e dilte nga dhoma ku rrija unё , me njё çehёr tё shqetёsuar, pse ta mohoj! Dasma ishte vendosur tё ishte nje ritual traditash tё vjetra tё vendit. Nё çdo dasёm qё pёrsёriteshin na ishin bёre sjellje te mёsuara dhe per nje moment nqs hutoheshe nuk dalloje nёse ishte dasma jote apo dasma e ndonjё tjetre. Vetёm kur shikoje dy burra tё panjohur qё tё mbanin prej krahёsh, atёhere kujtoheshe se ishe nisur pёr nё vendin e panjohur ku do kalojё gjithё jetёn tёnde. Ndonjёhere pyesje vetёn se mos ndonjёri prej tyre ishte yt shoq, pasi kishte nuse qё as nuk e kishin idenё se si mund tё dukej burri qё natёn nё vijim si rastёsisht do tё ishte nё njё shtrat me tё. Pёr fat unё e dija kush ishte im shoq. E kisha pare me qindra herё. Mbahej si njё burrё i kohёs dhe i moderuar, ndaj dhe vinte kur ti tekej nё shtepinё tonё. E kisha parё tё lёevizte kokёn sa andej kёndej dhe tё rrotullonte sytё vёrdallё nё çdo cep tё shtёpise pёr tё gjetur gruan e tij te ardhshme, domethёnё mua, mirёpo kisha arritur gjithmonё mё anё tё justifikimeve tё mos bёhesha e pranishme nё ambjentet e shtёpise ku mund tё ndodhej ai. Mё thonin gjithmonё se kisha lindur mё njё dhuratё tё paçmuar si bukuria dhe se çdo gjё qё mё pёrkiste ishte harmonizuar nё njё mёnyre te padiskutueshme nё kёtё bukuri. Pikerisht edhe unё kёtё desha. Ai tё mos mё shihte kurrё. Tё mos i shkonte kot kёnaqёsia e syrit, por ta vuante sa ti hyja ne shtёpi. Siç thashё dy burrat qё mё mbanin prej krahu mё nxorёn deri poshte tek kroi i fshatit ku u ndalёn peё tё pire ujё e pёr tё freskuar kafshёt. Dielli piqte me sa fuqi kishte dhe velloja i trashё qё mё mbulonte nga koka tek kёmbёt mё lagej nga djersёt qё rridhnin vrik nga qafa nё kurriz. Me inatosnin kur i shikoja tek luanin me uje, duke lagur njёri tjetrin sikur tё kishin pasё qёnё fёmijё nёn dhjetё vjec. U mata t’iu flas e tiu kerkoja ujё, por jo, nuk duhej tё bija nё sy. Tё gjithё duhet tё besonin se gjithçka ishte tradicionalisht e paster. Gruaja nuk flet. Gruja nuk ka kёrkesa. Gruaja duron. Edhe une si grua , seriozisht durova. Me atё vapё do tё kishin pёlcitur tё gjithe po tё mos pinin ujё e jo unё mё gjithё atё cohё tё trashё qё kisha siper meje. Edhe pse rruga qe e gjatё, unё nuk e ndjeva shumё. Mendoj se dielli mё kishte rёnё nё kokё dhe mё kishte pёrgjumur, ndaj edhe u pёrmenda kur ca plaka vikasnin me tё madhe njё kёngё pёr nusen e per deren e shtёpisё. Ishte menyra mё e keqё pёr tё dalё prej atij gjumi tё rёnduar e tё padёshiruar. Zbrita nga ku kisha hypur me ndihmёn e dy burrave tё tjerё tё cilёt nuk i kisha parё ndonjёherё. Sapo zbrita pashё njё meso burrё, nё prag tё derёs, i zbukuruar me veshje popullore. Ndёrsa afrohesha mё vinte tё qeshja pasi dallova tim shoq, i cili me gjith mundimin pёr tu rregulluar kishte mbetur po ai trashuluqi qё ta neveriste. Po ai „Bossi“! Nuk u bёra fare merak. Faktikisht po t’ia kisha thёnё ndokujt kёto gjёra qё mendoja do mё merrnin pёr tё sёmurё, pёr tё marrё, ose mё e keqja pёr tё pёrdalё. Do mё thonin se vetem gratё bien nё duart e burrave e jo burrat nё duart e grave. Fundja kaq kishte dhёnё kjo botё pёr gratё. . . , e fundja kaq mend kishte dhёnё kjo bote pёr tim atё. Nganjёherё pyesja vetёn se si e mori guximin tё mё shkatёrronte jetёn. Me siguri po tё mos kishte qёnё njё tjetёr me mendimet e mija ne kokё kёtu, do tё kishte vuajtur gjithё jetёn nёn kёtё strehё mjaftueshёm tё trishtё. U afruam pranё e ai mё shtrёngoi krahun sikur do ti ikja pikёrisht nё atё çast. E pashё se u zverdh dhe u mbulua nga djersёt, kur mё pati pranё. Çuditёrisht unё ndjehesha mirё, pa asnjё lloj emocioni. Pikёrisht tani mё erdhi nё mendje se kush ishte burri apo gruaja. Nuk mund tё thoshte njeri qё e kishte nga emocionet e dashurisё qё ndjente pёr mua, pasi ai nuk e njihte dashurinё. Ai ishte thjeshtё i pasigurtё. E gjithё dasma ishte njё mori zhurmash, tingujsh, kёngёsh, gotash, dehjesh qё mua s’mё ngjallёn asnjё ndjenjё. Kjo nuk ishte dasma ime. Erdhi darka dhe e dija qё tani duhet tё isha mё e fortё se kurrё. . , shumё mё zgjuar se asnjё natё tjetёr. Dera u hap me njё gёrvishtje tё hollё e tё gjatё dhe ai hyri brёnda. Dhoma ishte e mobiluar sipas shijeve tё tij moderne. Jo keq. E pashё me kujdes qё hoqi xhaketёn dhe e vuri nё kurriz tё karriges. Unё qёndroja nё kёmbё jo shumё larg tij. Mё kishin thёnё gjithmonё se atij nuk i punonte truri, ose nё vend tё trurit ka kashtё. E unё ç’mendova? Ti vija flaken kashtёs, vetёm kaq!E pashё qё afrohej. Me duart e trasha e tё qullura kapi vellon fort sikur tё ishte dicka e rёndё dhe e vёshtirё tё levizej nga fytyra ime. E ngriti lart me shpejtёsi dhe unё ula sytё nё tokё, si njё grua tradicionale. Mё kapi nga shpatullat dhe mё ktheu ngadalё me shpinё. U mundua tё zbёrthente fustanin me delikatesё, por ishte shumё e pakuptimtё delikatesa pёr duart e tij. Dridhej i tёri, ndёrsa mua mё vinte tё qeshja . Motra mё kishte folur gjithmone se si sillen burrat natёn e parё tё martesёs dhe cdo gjё mё dukej mё kuptim. Fundja sot isha bёrё e shoqja , pse tё mos mё zhvishte. Mirёpo im shoq ishte qullac. Mё nё fund e hoqi dhe fustanin dhe une isha para tij vetёm nё kёmishё nate. Ai ngeli aty. Mu duk sikur i iku fryma. Shumё rast i mire ky. U ktheva nga ai e pashё dhe i fola: -Faleminderit!Tani natёn e mirё. - dhe pa u zgjatur flurova poshtё mbulesave. Ai mbeti nё mes tё dhomёs dhe nuk bёri as njё hap, asnjё gjёst dhe nuk nxirrtё asnjё pёshpёrimё. Mё shikonte gjatё , pa lёvizur, i shashtisur gjithmonё e mё shumё. Unё mbylla sytё dhe ndjeva qё ai pёr shumё kohё nuk lёvizi. Tё them tё drejtёn nuk e kisha fare parasysh tё nesёrmen nё mёngjes nёse kishte fjetur nё tё njёjtin shtrat me mua apo jo, sepse kur unё u ngrita ai nuk ishte aty. Dola nga kuzhina dhe e pashё tё ulur nё tavolinё. E pёrshёndeta sikur mos tё kishte ndodhur asgjё, dhe fundja asgjё nuk ndodhi dhe shkova pёr ti bёrё kafenё. Mё ndiqte me sy nё çdo lёvizje qё bёja. Nganjёhere si ato nuset e reja i falja ndonjё buzёqeshje shumё tё shtirur dhe ai shkrihej i tёri. Me vizita e njerёz kaloi dita. Ai doli nё punё, si do tё dilte çdo ditё nё vijim. Nuk vonoi shumё dhe erdhi darka. Mu duk sikur tani kishte mbledhur forcat dhe ishte i bindur se do t’ia arrinte qёllimit sonte. Fundja pse jo?! Isha nusja e tij. Si njё natё mё pёrpara isha shtrirё para tij. Ai erdhi , hapi mbulesat dhe u afrua prane meje. I thashё se bёnte vapё dhe ai mu pergjigj se e dinte. Pastaj mori guximin tё thoshte se kёtё natё nuk donte vape, por donte zjarr. Duke u sjellur si njё femёr tradicionale, jo moderne , pa kёto teprime i rashё me pёllёmbё fytyrёs dhe u hoqa shumё e ofenduar dhe sillja lot tё rremё nё sy. Nuk do kisha guxuar tё qёlloja njeri tjetёr nё fytyrё, por fakti qё ishte pikerisht ai qё po qёlloja, nuk mё bёri pёrshtypje. Ai u orovat tё mё kёrkonte tё falur, por une i klitha tё largohej nga krevati im. Ai shtangu e pas pak mori jastёkun e tij dhe doli nga krevati. Inatin e atij „zjarri“ ia mbajta pёr mё shumё se tre javё. I lashё tё kuptonte se duke qёnё njё vajzё e edukuar me tradita e zakone, kjo mёnyrё e tij e kishte bёrё mё tё vёshtirё dhёnien time ndaj tij. Keshtu ai pranoi, duke mё dhёnё kohё tё rritesha e tё piqesha me plot kuptimin e fjalёs. Gjithmonё nё sy tё tjerёve ne ishim çifti i dasmёs sё madhe. Pasi kaluan pesё muaj atij filloi ti hipe gjaku nё kokё dhe dhoma e gjumit , sidomos krevati i ishin bёrё armiku numёr njё. Jeta ime normale jashtё e brёnda atij krevati vazhdonte tё ishte e njejtё. Por gjithmonё me atё dёshirёn e madhe tё isha sёrish e lirё dhe tё mos e lejoja mё tim atё tё ngatarrohej me jetёn time, e aq mё tepёr njё burrё tё mё quante plaçkё tё tij. Shikoja gjithmonё e mё shumё sё entuziaszmi i tim shoqi sa vinte e binte dhe durimi po i sosej. Tani kisha filluar gjithmonё tё gjeja çikёrrima pёr t’u grindur mё tё dhe ai po shkatёrrohej nga nervat. Njё herё guxoi tё ngrintё zёrin duke bёrtitur se, unё bukuroshja isha vetёm e tija, vetёm pёr trupin e tij. . . dhe aty ia dhashё tё qeshurёs me tё madhe. . . Nuk e kisha parё aq tё gjindosur si atё natё. Filloi tё fiste mbi ndёrshmёrinё e tij ndaj meje dhe mbi idenё se unё nuk i jepesha sepse nuk jam e vyrtytshme, ose isha e dashuruar me ndonjё tjetёr. Deri sa mё nё fund arriti aty ku desha unё. U betua se jo shumё gjatё ka pёr tё mё qёndruar besnik. Dhe se do tё mё shkatёrronte jetёn. Kur tё doja unё nuk do tё donte ai. As nё kёtё pikё nuk kisha mbetur mbrapa. Ёshtё thёnё se lavirat egzistojnё qё nga kohёt e lashta dhe unё nuk hezitova tё takoja atё qё i kishte rёnё pёr hisё vendit tonё. Nuk po kalonte shumё kohё. Kisha 6 muaj qё kisha bёrё dasёm kur ndodhi e tmerrshmja. Njё natё tё thellё, kur dёgjova bagёtitё tё bёrtisnin, dola pёr tё parё ç’po ndodhte dhe pashё tim shoq qё po jepej e merrej me lavirёn e vendit tonё. Bёrtita e tmerruar nga ky fakt, gjithashtu mora edhe njё tё shkelure syri nga ajo tjetra. Pa u vonuar shumё, valixhet qё as nuk i kisha prishur dhe ato qё kisha bёrё gati njё natё mё pёrpara i mblodha dhe u riktheva rrugёs pёr nё shtёpi. . .

Ajo fshehu rripin e sutjenit që i kishte rrëshqitur nga jaka e rrumbullakët e bluzës, drejtoi tokëzën e xhinseve, mori frymë thellë, dhe zbriti nga treni. Për momentin u çorientua nga lukunia e njerëzve, makinave, zhurmave, dhe erërave që e sulmonin nga çdo drejtim i mundur dhe iu morën mendtë. U mbështet lehtë pas parmakut dhe iu deshën disa momente që të mblidhte veten dhe të gjente daljen ku duhet të ishte ai duke pritur.
Ai.
Mendimi për të e shtyu të futej në lukuninë e njerëzve të çmendur, plot me valixhe e trasta, karroca bebesh e pleqsh, tregtarë rruge e policë. “Ai duhet të ketë dalë patjetër” mendoi. Diku dëgjoheshin tingujt e një organoje rruge. Një muzikant i papërvojë po masakronte melodinë e “Histori Dashurie”. “Si me porosi” buzëqeshi ajo me vete. Me siguri që edhe ai po e dëgjonte, i mbështetur diku pas ndonjë kabine telefoni ose muri të ftohtë, ndërsa kërkonte flokët e saj të verdhë nëpër turmë. Ajo ishte e sigurt që do ta njihte përnjëherësh, megjithëse e kishin parë njeri-tjetrin vetëm nëpërmjet kamerave të mjegullta digjitale dhe fotove të pakta që i kishte dërguar ai. Tashmë e kishte të gdhendur në tru fytyrën e tij të zbehtë me nofullat drejtkëndëshe, buzët e holla dhe kaçurrelat e vogla rebele që rralloheshin tek balli. Me siguri dhe ai ia kishte mësuar përmendësh tiparet nga takimet e tyre virtuale të përnatshme. Ata kishin bërë çdo gjë në ato takime të përnatshme. Ai ishte zhveshur dhe e kishte pare të zhveshur nga koka deri tek këmbët. Ajo i kishte kërkuar që ta rrotullonte kamerën në çdo kënd në mënyrë që të mos humbte asgjë nga shtëpia e vet e ardhshme. Po me insistimin e saj, kamerat rrinin hapur tërë ditën e tërë natën, duke mundësuar nga një dritare ne jetën e mistershme të njëri-tjetrit. Ai donte të shihte gjithçka, ajo donte të ishte e sigurt para se të bënte hapa vendimtare.
Ajo i prezantoi shoqet, i modeloi rrobat e reja që kishte blerë, i kërceu Napolonin dhe i lexoi barcaletat nga libri i folklorit që mbante gjithmonë dhe që ua lexonte edhe mysafirëve sa here që i vinin. Megjithatë rrobat “e tjera” i fshehu, sepse e dinte që ai do t’i keqkuptonte. Bisedat e tyre serioze për të ardhmen nuk mund të pranonin kurrsesi pantallonat e bardha që nuk visheshin dot me të mbathura, kanatjeret pa shpine që nuk pranonin sutjena dhe sandalet e kuqe platformë me taka të holla që i shtonin asaj dhjetë centimetra. I kishte mbledhur ato rroba menjëherë pasi kishte marrë propozimin e bashkëjetesës nga ai, dhe ua kishte falur shoqeve, se nuk i duheshin më. Pastaj kishte transferuar kursimet e veta në llogarinë e tij bankare dhe kishte gjetur një kompani që do ta ndihmonte për të lëvizur plaçkat një mijë milje më tutje. Ajo e vuri re para se ta vinte ai, sepse dallohej që tutje nga xhaketa jeshile dhe qëndrimi tipik mashkullor. Ai ishte me i shkurtër se ç’e mendonte, dhe ajo u pendua që kishte veshur taka të larta. Po ashtu, ishte tepër i dobët si shkop, me një siluetë që do të admirohej nga agjencitë e modës dhe stilistët, por që i zgjoi asaj instinktet mëmësore.“S’ka pasur kush ta ushqejë” mendoi. Pastaj mendoi se që këtej e tutje do të ishte ajo që do të kujdesej për të dhe do ta ushqente. Megjithëse ajo nuk ishte kuzhiniere e mbaruar, e dinte se sa u pëlqente meshkujve të shihnin një femër tek kërciste pjata ose grinte diçka ne tenxhere. Pamja ishte e mjaftueshme për të prekur telat e shpirtit të një mashkulli, pavarësisht se shija e gjellës mund të mos ishte e përkryer. Dhe asaj i duhej t’i prekte telat e tij patjetër. Tërë jeta e saj varej nga tingujt e tyre. Kështu pra ajo mori fryme thellë për herë të fundit dhe eci drejt fatit të vet që ngriti kokën, e pa, e njohu, e peshoi nga koka deri tek këmbët, dhe pastaj i dhuroi një buzëqeshje nervoze me dhëmbë të nxirë nga duhani. Ajo ia ktheu buzëqeshjen me dhëmbët e vet të bardhë si rruaza dhe përpëlitjen e qerpikëve të ngarkuar me rimel, duke shuar kështu pasiguritë e tij e të vetat bashkë. Fati i saj vërtet kishte dhëmbë të nxirë, por ishte i saji ama dhe askush nuk mund t’ia merrte më.

M a c j a e z e z ë


Qe pasdarke, vonë. Jashtë binte shtruar një shi i imët dhe i trishtë nëntori.
Tre burra, qenë ulur në tavolinën e vendosur pranë derës së hapur të lokalit. Flisnin anglisht, por, nga theksi, kuptoje se qenë italianë me origjinë.
Më i madhi prej tyre, ishte bullafiq, me barkun e kërcyer si një fuçi. I mbante pantallonat me tiranda dhe tymoste puro. Bënte biznes, dhe, si një babaxhan i pasur që ishte, i pëlqente të luante bosin hokatar edhe në mardhëniet me shokët.
I dyti, kishte pothuaj një moshë me të parin, por vinte i dobët. Qe i heshtur, preferonte më tepër të dëgjonte kur flisnin të tjerët se sa të fliste vetë.
Që të dy, trashaluqi dhe i dobëti, dëgjonin rrëfimin e një djaloshi, që thirrej Batista.
Pati qenë në luftën e Irakut ky Batista. Kishte kryer detyrën e ushtarit zbulues në një batalion të ushtrisë amerikane dhe i pëlqente të tregonte. Pas lufte, kishte përfunduar në spital, sepse gjatë një përpjekje në Falluzha, një copëz e vogël predhe i kishte thyer kockën e ballit. Tani, plaga në ball ishte mbyllur, por, i kishte mbetur vraga, një si vijë e lakuar me bishtin poshtë mu si një pikpyetje e madhe.


- Të kisha thënë të mos shkoje në luftë, - i thoshte bullafiqi duke u gajasur së qeshuri, - E shikon çtë bëri lufta? Të la një pikpyetje mu në ballë. - Dhe, ndërsa tregonte me gisht ballin e Batistës, shtonte: - Me gjithë atë alamet pikpyetje që ke, ec e merre vesh tani, je, apo nuk je sërish Batista.
Në një tryezë tjetër, jo shumë larg tyre, qëndronte i ulur në karrige një burrë zeshkan, me mustaqe aty rreth të dyzetave. Qe piktor me origjinë nga iraku, dhe, ndonëse mysliman, ishte punësuar si mjeshtër restaurues kishash në një kompani të madhe amerikane. Pinte kafe në heshtje, vështronte nga dera e hapur shiun që binte shtruar në rrugën pa asnjë lëvizje dhe tymoste cigare i zhytur në mendime.
Kur në lokal u dha gruaja e panjohur me trupin e mbështjellë vetëm me një robdishan, italianët e ndërprenë për një çast bisedën dhe nisën ta vështronin.
Në këtë lokal të dorës së tretë, ku pihej alkol dhe duhan, dhe, për më tepër në këtë orë të vonë të natës, nuk qe e zakonshme të hynin gra.
Kjo grua, ishte ruse, një ruse me lëkurën e bardhë, që tregonte një moshë aty tek të tridhjetë e pesë vjetët. Kishte një trup të rregullt, të brishtë dhe një gjoks të kërcyer. Flokët e verdha, i pati të lagura. Sytë, - të kaltër e të trishtë, me një shprehje disi ëndërruese në ta; kurse në fytyrë, binin në sy ca bulëza të vogëla uji si pikëla vese. Sapo kishte bërë banjë dhe kundërmonte erë pjeshkë, ndoshta nga shampoja që kishte përdorur.
Në herë të parë, kur u gjend brenda lokalit, u duk sikur e pushtoi një ndjesi, që ia stepi hapin. Athua se e kishte kapur vehten gafil në një vend, që nuk duhej të hynte. Qëndroi një cop herë pranë banakut duke bredhur shikimin gjithandej në kërkim të banakjeres, të cilën, mbase e njihte; dhe, kur nuk ia zunë sytë, - ato çaste, ajo pati zbritur poshtë, në bodrum, ku të tjerë italianë luanin kumar, - u kthye nga burrat e ulur në tryezë.


- Më falni... - nisi të thoshte ajo shumë e shqetësuar, - Ndoshta duket qesharake, por, në apartamentin tim, ka hyrë një mace e zezë.
Tre burrat panë njëri-tjetrin.
- Ju thatë, që në apartamentin tuaj ka hyrë një mace? - Deshi të sigurohej bullafiqi, ndërsa shkundi puron e ndezur në tavell.
- Po, - tha gruaja me vështrimin e çakërruar nga apartamenti i saj, - Duhet të ketë hyrë nga dritarja e pasme kur unë po lahesha, sepse pashë, që dritarja kishte qenë e hapur.
- Kape për bishti e flake jashtë, - tha Batista, - një mace është.
- Se bëj dot se, - tha ajo, - është futur poshtë krevatit, në dhomën e gjumit. Kur u përkula njëherë, që ta trembja, mu hodh me thonj e gati më nxorri sytë.
- Nuk keni njeri tjetër në shtëpi? - Pyeti bullafiqi.
- Burrin më është vrarë në luftë, - tha ajo, - Kurse fëmijë, nuk kam. - Dhe, si të kishte kuptuar që e teproi me shpjegimin, shtoi: - Ndoshta mund të më ndihmojë ndonjëri nga ju, që ta nxjerr jashtë atë krijesë të mallkuar.
- Ku banoni? - Pyeti sërish bullafiqi.
- Ja, aty, në katin e parë të pallatit në anën tjetër të rrugës, - tha ajo duke bërë me dorë në drejtim të pallatit.
- Ngrihu Batista, - i tha çakërrqejf bullafiqi më të riut, - Ti je marrë me zbulimin dhe di si t‘i kapësh edhe minjtë edhe macet.
Ish ushtari, u ngrit disi përtueshëm e buzagaz. Deshi të merrte xhaketën e vendosur në mbështetësen e karriges, por, ndërroi mendje, futi dorën në xhep dhe mori vetëm celularin. Pastaj, ashtu siç qe, në këmbë, rrëkëlleu edhe një gllënjkë konjak dhe u nis të dilte. Tek porta, në dalje, tjetri i briti nga prapa me zë të lartë:


- Veç, kur të kthehesh, Batista, nuk duam të keshë të vizatuar në trup të tjera pikpyetje.
Si dolën jashtë, ata qëndruan për pak kohë në shi buzë rrugës sa të kalonin dy makina njëra pas tjetrës. Pastaj, kapërcyen shpejt rrugën dhe u futën brenda pallatit përballë. Atëherë, bullafiqi, mërmëriti nëpër dhëmbë diçka rreth frikës së grave, që iu druakan edhe maceve, sepse fill pas tij, tjetri shtoi:
- Nuk ka faj: të zezat, janë ters i madh, ta dish.
Dhe iu kthyen sërish bisedës aty ku e kishin lënë: tek lufta.
Piktori, pati hapur një dosje dhe kish nisur të vizatonte në një fletë të bardhë konturet e një maceje të zezë. Nganjëherë, ai e ndërpriste atë punë. Përmes derës së hapur, vështronte nga pallati matanë rrugës ku qe futur ajo gruaja me italianin.
Në apartamentin e saj, dritat qenë ndezur, por, megjithatë, ishte mugëtirë. Përmes perdeve të tylit të dritareve, ai shquajti një cop herë të mirë dy hijet e tyre se si lëviznin nëpër dhomë në kërkim të maces së zezë.
Kur njëra nga hijet u zhduk, ai pa të dilte jashtë e të vinte drejt lokalit zbuluesi Batista, i cili, e kaloi rrugën me vrap e i rrënqethur, pasi qe ftohtë dhe shiu vazhdonte të binte.
Kur hyri në lokal, ende pa zënë vend në karrige, Batista mori pozën e atij njeriut, që nuk ka çfarë të tregojë e tha se nuk e kishte gjetur macen e zezë. Kishte kërkuar gjithandej në apartamentin e saj, por, kurrnjëfar kafshe nuk kishte parë.
- Duhet të ketë dalë jashtë nga dritarja gjatë kohës kur gruaja erdhi të na kërkonte ndihmë, - tha sëfundi ai.


Atëherë, trashaluqi, shprehu mendimin, se nuk përjashtohej mundësia, që ajo grua e panjohur, mund të ishte e sëmurë nga trutë.
- Unë, njoh një grua të vetmuar, - nisi të rrëfente ai, - që pretendon se fle çdo natë me Napoleon Bonapartin. Madje, kur Napoleoni, medemek, hynte natën vonë në shtëpinë e saj, kjo grua, i merrte shpatën, të cilën, e mbështeste gjithë kujdes për murit pranë derës. Pastaj, e ndihmonte të hiqte mantelin, të zbathte çizmet e kështu me radhë...
Ndërsa ndodheshin në vlug të këtij muhabeti, për çudinë e tyre, në derë u dha sërish rusja e bardhë. U drejtua nga burrat e shumë e tronditur, tha:
- Ajo kafshë e mallkuar është ende aty, më besoni. - Dhe, si u kthye nga Batista, shtoi: - Sa ike ti, doli nga poshtë krevatit dhe u përvodh e u fsheh prapa raftit të rrobave.
E panë me dyshim pa nxjerrë asnjë fjalë nga goja. Pastaj, bullafiqi, gjoja në konfidencë e si me shaka, e pyeti gruan, nëse i pinte rregullisht ilaçet.
Dy të tjerët, ia dhanë të qeshurës me të madhe.
Në vend që të fyhej, ajo u kthye nga piktori e bëri një gjest si të deshte ta pyeste, a kishte në këtë rast, ndonjë gjë që nuk shkonte dhe që ajo se kuptonte.
Ky gjest i saj, i bëri ata të tre, që të qeshnin edhe më shumë; sidomos trashaluqi, i cili, ndërsa përpiqej të frenonte gazin, i thoshte gruas, që ata e patën kryer detyrën si duhej. I kishin dhënë me vehte një zbulues mjaftë të zotin: Batistën, atë kokërr djali, që kishte qenë edhe në luftë, dhe tani, nuk kishin çfarë t’i bënin tjetër.
Ato çaste, piktori, hodhi nxitueshëm gllënjkën e fundit të kafes, nxorri e la dy dollarë mbi tryezë, mori dosjen e tij dhe u ngrit në këmbë.


- I kam pikturuar me qindra herë macet e zeza, - i tha ai gruas. Dhe shtoi, që kishte studjuar, madje, edhe mitin mbi ta.
- Po qe kështu, hajdeni me mua, - e ftoi ajo me njëfar kurioziteti - Ndoshta, ju mund të më ndihmoni ta nxjerr jashtë, sepse jam e sigurtë, që ndodhet brenda në shtëpi.
Dolën, që të dy, njëri pas tjetrës.
Tre burrat, i ndoqën me sy, ndërsa vazhdonin të pinin konjak, të tymosnin duhan e të kripnin shakatë e tyre me histori grashë të sëmura nga mendtë e kokës.
I panë teksa kaptuan rrugën nëpër shi dhe hynë brenda apartamentit. Vazhduan t’i shikonin sërish përmes perdeve të tylit si dy hije, teksa biseduan në këmbë për minuta të tëra.
Tek e mbramja, ata shquan se si, njëra nga hijet, - ajo më e brishta, u afrua dhe uli grilat e dy dritareve. Dhe, kur pas pak, dritat në apartamentin përball u fikën, një mace e zezë doli nga pallati në rrugë, ia dha vrapit me të katra dhe humbi tej, në errësirën e natës.

New York, dimër 2007

Magjistrica …!


Plaka Evgjeni,po rrotullonte filzhanin e kafese ne dore qysh ne mengjez heret duke e shikuar me te dy syte e saj te mekur e te hirte,vajzen e re e cila kishte ardhur me rekomandim te hidhte fatin.
Evgjenia shquhej si magjictricia e mehalles,dhe jo kushdo mund te shkonte tek ajo,ne nje kohe qe edhe shteti vete i ndalonte keto lloj marezish e magjish,bile kishte raste kur edhe kishte denuar persona te ketille per mashtrim te njerezve.
Evgjenine, e kishin thirur edhe ne front te lagjes disa here te hiqte dore nga keto “budallalleqe” sic i quante edhe vete pushteti,mirpo ajo e kishte si semundje,dhe nuk mund te rinte pa e kryer kete veprim po thuaj cdo dite,ndoshta edhe kunder ligjit.
Ate mengjez,kur vajza njezete e shtatevjecare AZ,ju drejtua shtepise se vogel perdhese te Evgjenise per te shikuar filxhanin per te cilen e kishte rekomanduar Esmaja,nje mike e vjeter e magjistrices,ne krye te sokakut i doli nje djale i bukur dhe shtatlarte,i cili me plot buzeqeshje te plote i thote…ku shkon mengjez mengjez moj thelleze… “fati jot jam une”…ndalo pak te te them kush jam…,vajza, nuk i foli,e shikoi me percmim dhe vazhdoi rrugen…!
AZeja,u fut brenda mbasi trokiti ne deren e jashtme te shtepise se Evgjenise e cila e priste e ulur sic ishte kembekryq mbi divan ne dhomen e madhe te shtruar mire e bukur me shiltera,dhoma e se ciles ishte mobiluar mire, me perde te trasha dhe plotesisht e erret…!
Ju deshen pak caste vajzes te ambjentohej se nuk mund te orientohej,dhe u drejtua andej nga i erdhi zeri…ulu bijooo..ja ne ate fronin atje afer oxhakut.
Zjarri bubulak, i jepte sadopak ate ndricim qe i duhet te zonjes se shtepise per te pregatitur kafen vajzes si edhe per te pare fatin e saj me pas !
Vajza mbasi pershendeti zonjen Evgjeni,u ul atje tek froni…natyrisht me emocione dhe nje si dridhje ne trupin e saj ndjehu kur plaka i foli me zerin e saj te trashe si te nje burri dhe i drejtoi fronin ku te ulej.
Ne cast vajza u be pishman dhe denoi veten qe kishte ardhur qe pa gdhire aty,e aqe me teper per kete takim kishte kohe qe kishte punuar zonja Esma me nenen e saj e cila i lutej te bijes prej kohesh…aman shko shikoje njehere filxhanin tu befte mamaja,ti je si nje kumbull dhe do me vinte keq te deshtosh…vajte 27 vjece dhe po refuzon fatet qe po te dalin per martese…shkollen e mbarove c’pret me…U qyqja sa merak kam per Ty..po c’ke moj mama i thoshte shpesh vajza,kur nuk shqetesohem une pse merakosesh Ty ? E si te mos merakosem a me vrafte rrufeja,une,nate e dite atje e kam mendjen,per fatin tend…per jeten tende,mamaja te ka te vetme,yt ate nuk eshte me qe mund te interesohesh.. per Ty,prandaj aman bema qejfin,Evgjenia do te ti thote te gjitha,ajo,ka lindur e ka mesuar per ate pune qysh kur ka ardhe nga Stambolli,ajo,i gjen te gjitha aman te shkosh dhe te mos behesh pishaman. sa njerez vajza,djem, burra e plaka shkojne atje,asaj i luten njerezit te marsha te keqen t’ju shikoje fatin,te mos ishte mikja ime nene Esmaja,te cilen e ka shoqe ajo, as mund te te merte ne takim…keto mendonte vajza ne ato caste kur zuri vend ne fronin perballe magjistrices,e cila ishte nje grua e beshme,dukej qe kishte qene e bukur,se syte e saj te zinj,nga drita e zjarrit dukeshin sikur lotonin dhe si te mekur qe i kishte, tregonin mallengjim…nje nishan i madh i varur ne faqe,e bente fytyren e saj paksa si me te eger,po kur filloi te nxirte avash avash me ton fjalet plot melos,vajza ndryshoi ne cast mendimin per te!
Te shikoj,je vajze e bukur,te ka fale zoti gjithcka,edhe fytyren edhe syte,trupin,edhe kembet edhe vithjet edhe floket edhe …fatin, tha me ne fund plaka Evgjeni…Ua,Uaaaa ...u habit vajza,mire te gjitha i pe po fatin tim ku e pe moj zonje….? Haaa haaa qeshi nene buze..AZja !

Mos fole,mos fole asnje fjale…kthehu nga mbrapa te te shikoj,pa te them une pastaj ku e pashe tendin Fat….vajza u ngrit me kembe instiktivisht e imponuar e skuqur dhe e trembur, u rrotullua para saj si ne radioskopi…kur plaka nderkohe ishte ngritur dhe i vuri nga mbrapa doren ne koke…vajza as e ndjeu kur u cua nga divani as hapat i degjoi,nga frika ngriu ne vend dhe klithi….me trembe !
Evgjenia,e qetesoi vajzen,me gersheren e vogel qe kishte ne dore i preu nja dy fije floku dhe i hodhi ne zjarr…Ptu…ptu.ptuuuuu, ke mare sy ..ptu ptuuu ptuuuu,tha plaka me pas…Ulu i tha vajzes te bejme kafene,te shikoje pse dhe nga kush ke mare sy…!
Une tha e ndrojtur AZeja,erdha te shikoj fatin e jo te shikoj nga kush dhe pse kam mare sy …!
Do besh mire te mos flasish me,tha prere me nje ze akoma me te trashe dhe te rrende magjistrica.
Ne regull, me fal tha vajza e hutuar, dhe u ul serish ne fron.
Ajo,heshtazi,pa ju degjuar as kembet,levizi neper dhomen e eret,mori takemet e kafese mbi tavolinen ne cep te dhomes,dhe u ul karshi vajzes,po kembekryq, por kete rradhe mbi shiltene afer zjarrit dhe jo mbi divan.


Djali,qe i doli para vajzes ate mengjez ishte cuar heret,kishte kohe qe “pergjonte” kush hynte dhe dilte ne shtepine e magjistares,te pakten keshtu peshperitej..qe ai “pergjonte”bile ky veprim kishte rene ne sy te banoreve te mehalles, te cilet as e shikonin ne sy,por as edhe e pyesnin pse dhe qysh ndodhej aty po thuaj perdite,perkundrazi i ruheshin shikimit drejt per drejt.
Kohet ishin te veshtira. Pastaj,si mund te pyesje tjatrin pse ndodhej aty cdo mengjez.? Ai, kishte vite qe e bente kete pune,ndoshta edhe Evgjenia e dinte kete,por kurre nuk u shqetesua per te…kur i thonin ndonje gje per te.ajo,shprehej me plot bindje se ai ka punen e tij..ndersa ne kemi punen tone.
Disa thoshin per te se eshte manjak,disa thonin eshte sigurimas dhe vrojton ose pergjon, disa thonin eshte pak si i marre, disa thonin kerkon te martohet me ndonje nga ato qe vijne te shikojne fatin tek plaka??,…ishte interesante edhe veshja e tij njesoj cdo dite,pantallona gri,nje xhup lekure i ri,kemisha e bardhe me kullaro te zeze dhe kepucet te reja e te lustruara ne dimer ndersa ne behar pa xhupin po me kemishe te bardhe me menga te shkurtera e pa kullaro,floket te krehura me kujdes gjithmone,ishte shtalarte dhe shume simpatik.
Mbasi,sulmoi vajzen me ate shprehjen qe i tha kur ajo u drejtua tek shtepia e plakes,ai,me pas u grind me nje qytetar,i cili nuk kishte duruar kur degjoi qe ngacmoi vajzen dhe ishte zene me grushta keqas me te deri sa nderhyri policia dhe i mori qe te dy ne rajon. Shume qytetare qe u ndodhen aty,i kishin dhene te drejte atij djalit te mehalles e jo “manjakut”e disa nga deshmite e tyre qe u moren ne cast fajesonin te “kollarisurin”.

Vajza,ishte befasuar nga sa degjoi nga plaka,ajo,po thuaj i gjeti te gjitha,me gjithe qe shpesh dyshonte ne theniet e saj se ndoshta nene Esmaja,shoqia e te emes qe e kishte rekomanduar per ketu i kishte thene te gjitha hallet dhe gjendjen , edhe qe nuk kishte baba,edhe qe i kishte vdekur ne burg,edhe qe ajo kishte dale shkelqyeshem ne mesime dhe nuk i kishin dhene burse per me lart nga puna e biografise,edhe qe kishte pase dashuruar nje djale ne vitet e fundit te shkolles,dhe pse kishte qene e shkelqyeshme ne mesime. Ajo, i gjeti te gjitha. Por mbi te gjitha edhe fukarallekun e tejskajshem ne shtepi ,se vetem nene kishte.
Bile,Evgjenia i kishte thene se sot kur vije tek une dikush te kishte zene edhe rrugen,dhe ti nuk i je pergjigjur fare ?
Vajza,kur i kishte thene kete te fundit,ishte cmendur fare,bile cmenduria e saj ariti kulmin kur plaka magjistare i tha me plot gojen…se ai,eshte fati jot nuk donte ta besonte…ajo,i kishte thene asaj,se ai ka probleme me qeverine,dhe jeni Ju ajo, qe do ta shpetoni,ai, kishte thene magjistarja, do te jete ne krahet e tu per gjithe jeten dhe ti do jesh me e lumtuar ne bote…ai, te dashuron,ai, do behet dicka….! Duhet te ndihmosh e te mbeshtetesh ate…!
Iku vajza teper e shperqendruar dhe e shushatur nga plaka,e cila i kishte thene ne percjellje,mos pac me hall te vish tek une o bijo,se ti je e bukur dhe fati do te buzeqeshe vete…! Te uroj te mos e shqelmosh kete fat,kaqe te thote nene Evgjenia,te jesh e zgjuar dhe te mos I kthensh shpinen fatit tend…une e pashe mire,filxhani te ndjell gezim pot a zabtosh amanetin tim ne rast te kundert do te nxihet jeta …!
AZja shkoi tek e ema e trembur dhe e shokuar,ra ne krevat duke qare,dhe nuk i molloisi te emes per c’ka kishte degjuar nga Zonja Evgjeni…aposulutisht hicgje,me gjithe pyetjet e rrufeshme te saj…!

Ra nata,kur ne mbremje trikelliti porta e shtepise….dy police dhe nje operativ u paraqiten tek dera duke kerkuar AZene e cila kur mori vesh se e kekojne ne plolici i ra te fiket…nena e saj mbaroi dhe ngeli duke pyetur si qysh pse? C’ka ndodhur pse ma kerkoni vajzen c’ka bere ? Of une e zeza…ajo, mallekonte veten se ndoshta me qe kishte shkuar tek Evgjenia…dhe endra e saj kishte dale…kur pa naten se e bija do “lumturohej”dhe per cudi ate diet ajo u bind edhe per te pare filxhanin !
Te tre u futen Brenda deri sa u qartesua dhe u kthjellua AZeja mbas te fiktit,ajo ishte bere dylle e verdhe dhe mezi qenderonte ne kembe nga frika e tyre…ata, qete dhe me te mire i thane asaj… do vish me ne ne rajon per nje pyetje….dhe natyrisht do te kthenim perseri….pregatitu se makina na prêt jashte te mos behet zhurme ten a degjojne gjitonet, ashtu ne rregull !

Ne polici e priti hetuesi i cili ishte nje djale rreth te tridhjtave, i shkurter dhe shume serioz. Mbasi e pershendeti, i tha t’i shkonte nga pas dhe nepermjet nje koridori te gjate mbriten ne zyren e tij e cila ishte nje zyre e vogel,e pa ndricueshme natyralisht dhe nje drite e mekur hidhte ndricimin ne tavoline ku ishte tavolina e punes e tij dhe makina e shkrimit mbi te…vajza zuri vend ne kariken e palevizeshme dhe po dridhej nga frika,hetuesi e qetesoi duke i thene se do ta pyeste per dicka,dhe shpejt do ta leronte…!
AZeja,ju pergjigj pa hezitim dhe pa e genjyer hetuesin duke bere kete dialog:
Ai, -a keni qene sot tek shtepia e z Evgjenia K. ?
Ajo-PO !
Ai: A keni miqesi me te ?
Ajo_ JO !
Ai,perse shkuat ahere,per te shikuar filxhanin ?
Ajo –PO !
Ai- a u ndaloi kush rruges dhe c’fare u tha ?
Ajo_PO,me ndaloi nje djale i pa njohur dhe me tha se po kerkon fatin fati jam Une !
Ai, e njifje me pare ?
Ajo Askurre !
Ai, a e nifni ta shikoni ?
Ajo,-edhe mundet ?
Ai,- Si edhe mundet,nuk jeni e sigurte ?
Ajo-Po nuk jam e sigurte !

Hetuesi shtypi butonin dhe mbas pak nje polic solli cunin,i cili ishte me nje fasho mbi vetullen e djathte…dukej qe ishte rrahur me dike se edhe syte i kishte te mavijosur.

Hetuesi -e njifni kete person ?
Ajo_ Po ky eshte fati im…
Ai, nuk te kuptoj…
Ajo_po e perseris ky eshte i dashuri im ?
Ai…qysh kurr
Ajo..qysh sot
Ai-seriozisht e ke
Ajo_ me plot siguri dhe besim…
Ai-firmos ketu per c’ka me thate
Ajo-Patjeter.


Djali,vuri buzen ne gaz dhe i dha te kuptoje hetuesit se edhe ai ishte ne nje mendje me te….hetuesi e leroi vajzen qysh ate nate…! Nena e kishte pritur e lematitur,ajo nuk i rrefeu asgje ra per gjume dhe enderonte “endren”qe pa me syte hapur ne hetuesi !

“Te dashuruarit”

-Kishin vite qe shkelnin kuroren qe te dy,si Mjaftimia,ashtu edhe Andrea. Ne qytet i njifnin dhe u flisnin te “dashuruarit”,pavaresisht se ata ishin edhe me femije,dhe me nje pozicjon te mire shoqeror.Te gjithe u flisnin Romeua dhe Zhuljeta…!
Andrea ishte mesues dhe drejtor i nje shkolle tetevjecare,ndersa edhe Mjaftimia, po mesuese dhe n/drejtoreshe e po asaj shkolle.
Miqesia e tyre,e kishte te larget historine,dhe ne vitet qe pasuan,ata kurre nuk u ndane.
I kishin ndertuar punet aqe mire,sa edhe bashkeshortet e tyre, si e shoqja e Andrese Lilika, por edhe i shoqi i Mjaftimes,Skenderi,e dinin se miqesia e te dyve ishte e dyshimte,por me qe te dy ishin antare partie,nuk mund te hidhnin idera dhe mendime negative,e aqe me teper ne ate kohe qe lufta qe bente partia per te mbrojtur te drejtat e grave dhe te vajzave ishte nje lufte e tmereshme,koha qe internoheshe,diskreditoheshe dhe koha e plasjes se flete rrufeve ane e kend qytetit... !
Po fundi i fundit,kjo lidhje intime e te dy “kuadrove te arsimit”,nuk i prishte pune qytetit, pavarsisht se thashethemet nuk pushonin,dersa edhe familjaret e tyre ishin ne harmoni te plote,njerezit benin komente ne prapaskene,dhe jo “frontalisht”.
Per cudi,si drejtori dhe n/drejtoresha,gjithe paraditen qendronin bashke ne shkolle,por edhe mbasditeve,kudo qe shkonin ata ishin bashke si ne aktivitete te ndryshme,si ne konkurse te femijeve, qofte edhe ne teater a ne kinema...kudo bashke...! Me pak fjale,prej mengjezit e deri ne darke vone ata ishin bashke. Kushdo qe i shikonte i vinte nje pikepyetje muhabetit...more po kjo s’ka bere vaki c’eshte kjo lloj shoqerie ?
Moralisht,nje gje e tille binte ne sy per keq,por askush nuk do mundte te hidhte balte dhe te prodhoste kete miqesi,qofshin edhe keta kuadro te larta te partise ne rreth,fundi i fundit, as nuk kishin pare ndonje gje intime mes tyre,deri ne ate kohe supozime ishin. Se,ata dinin te dashuroheshin,por edhe te maskoheshin per veprimin e “turpshem”.
Sa te shikoje Andrene,do te shikoje dhe Mjaftimen,as nje here,qofte njeri a qofte tjatri nuk u pane me bashkeshortet e tyre,kurre asnjehere. Ja bente muuu puna e tyre,po te gjithe heshtnin.
Skenderi, me thene te drejten nuk ishte ndonje tip i humbur,qe ti hante qurrat kaposhi,ai, kurre nuk donte te dyshonte se Mjaftua perdorej prej Andrese,kishte mbledhur mendjen dhe thoshte se eshte “pune e tyre”,ata,jane komunista,jane ne nje shkolle,dhe nuk perbente ndonje problem shoqeria e tyre,ndersa per Liliken te shoqen e Andrese ndryshe ishte problemi,ajo kishte vite qe donte te c’kurorezohej me Andrene,dhe ishte shume e bindur se ata,burri i saj dhe n/drejtoresha ishin te dashuruar,por duronte e shkreta dhe ziente brenda per hir te dy femijeve,kishte dy vajza si dy yje, pastaj,Lilika ishte e shkolluar dhe punonte ne komitet ne zyren e finances se rrethit,e detyruar, bente edhe kjo sikur nuk kuptonte. Perpiqej edhe ne shtepi te mos bente sher,dhe kalonte ndodhine si dicka “te kohes”Ajo, moralin e saj e kshite per vete e jo per Andrene,te cilit sic shprehej tek e ema e tij... i kishte plasur “cipa”.
Atje ne komitet,ata te dy vinin dhjetra here,per problemet e shkolles nje here nuk u pane nje e nga nje ose vecas…Romeua para dhe Zhuljeta mbrapa

Tregimi në vijim është një ngjarje e shkurtër, mirëpo shumë tërheqës dhe kuptimplotë.
Mbetëm me shpresë se do t'ju pëlqej shumë... Pas 21 vitesh martese, hasa ne një dashuri te çiltër.
Para disa kohësh, fillova te kaloj kohën me një grua të ve qysh prej 19 vite. Gruaja ime ma parapriu me fjalët e saja, duke thënë:
E di shumë mirë se sa e doni atë. Gruaja për të cilën më këshillonte shoqja ime të kaloj çaste me të, ishte Nëna ime, e cila kishte mbetur e vejë qysh para 19 viteve. Punët dhe obligimet e shumta si dhe 3 fëmijët kishin bërë që nënën time ta vizitoj shumë rrallë. Një ditë prej ditësh, gjeta kohën që ta ftoj nënën time për darkë. Mora telefonin dhe e telefonova. Ishte bërë vonë dhe Nëna u bë merak kur ma dëgjoi zërin, nuk e kishte zakon që të flas me dikë në kohë të vona, dhe më pyeti:
Si je biri im?
Mirë jam Nënë - iu përgjigja.
Të telefonova nga koshienca për të kaluar disa çaste me ju.
Më pyeti: Vetëm ne të dy?
U mendua pak dhe më tha: Më pëlqen propozimi yt...
Ditën e enjte, pasi mbarova orarin e punës, u nisa për në shtëpinë ku banonte nëna ime. Ndihesha paksa i shqetësuar...Kur arrita në shtëpinë e nënës, vërejta se edhe ajo ishte paksa e merakosur dhe ishte duke pritur te dera e shtëpisë.
Ishte veshur bukur dhe m'u duk se kishte veshur fustanin e fundit qe ia kishte blerë babai im pak para se të vdiste.
Duke buzëqeshur si një engjëll me tha:
Biri im, te gjithëve u kam thënë se sonte do të dalë me djalin tim, dhe që të gjithë janë gëzuar, andaj të gjithë me padurim presin kthimin tim për t'ju sqaruar hollësitë e këtij takimi.
Shkuam në një restaurant jo të zakonshëm, mirëpo i bukur dhe i qetë, nëna u mbështet në krahun tim dhe dukej sikur të ishte një zonjë. Pasi u ulëm, fillova ta lexoj listën e gjellërave, edhe pse Nëna nuk ishte në gjendje të lexonte përveç shkronjave të mëdha. Gjërsa po lexoja listën e ushqimeve.
Nëna më shikonte me një buzëqeshje të gjerë, me dy buzët e saja të çara, më ndërhyri, duke thënë:
'Kur ishe i vogël, unë isha ajo që lexoja për ju', ndërsa tani ka ardhur koha të ta kthej këtë borxh dhe ja unë po lexoj sot për ty.
Çlodhu dhe pusho nëna ime - i thashë.
Gjatë tërë mbrëmjes biseduam dhe nuk kishte asgjë të rëndomtë, me përjashtim të nostalgjive dhe përditshmërisë sonë. Qëndruam aq shumë sa që koha ishte bërë shumë vonë. Pasi që u kthyem dhe arritëm te dera e shtëpisë, Nëna m'u drejtua me këto fjalë:
Kam dëshirë që te dalim së bashku përsëri, mirëpo me kusht që unë të paguaj? Ia putha dorën dhe i thashë lamtumirë. Pas disa ditësh, me erdhi lajmi se Nëna kishte ndërruar jetë. Kishte vdekur nga sulmi ne zemër.
E tërë kjo ndodhi për një kohë shumë te shkurtër që unë asgjë nuk munda të bej për te. Kaluan ca ditë dhe nga posta më arriti një letër e dërguar nga restauranti, në të cilin kishim darkuar unë dhe Nëna ime.
Në të kishin qenë disa fjali të shkruara nga dora e Nënës sime:
'Kam paguar faturën para kohe, duke e ditur se nuk do të kem rastin të takohem me ty përsëri. Me rëndësi është se bëra pagesën për dy persona, për ju dhe gruan e juaj. Ju asesi nuk mund ta përshkruani vlerën e asaj nate, në te cilën darkuam së bashku.
Te dua shumë biri im'. Në këtë moment, arrita të kuptoj domethënien e fjalës 'Dashuri' apo 'Te Dua'.
Nuk mund ta kuptosh domethënien madhështore te kësaj fjale derisa nga dashuria juaj të mos vjelë mirësi dhe bukuri edhe pala tjetër ashtu siç beri Nëna ime. Asgjë nuk ka vlerë me shumë sesa Prindërit, e në veçanti Nëna. Dhuroja kohën te cilën ata e meritojnë... Duhet ditur se ky është obligim i Allahut dhe i Prindërve, prandaj këto gjëra nuk shtyhen.
Me këtë rast, më ra ndërmend tregimi kur qe pyetur Abdullah ibën Omeri: 'Nena ime është e moshuar, nuk mund të lëvizë fare, dhe më duhet ta bart në çdo vend, madje edhe kur ta kryen nevojën... nganjëherë nuk ka fuqi që ta përmbanë veten keshtuqë, kryen nevojën duke qenë në duart apo shpinën time... A mendon se unë e kam kryer obligimin ndaj saj? Ibën Omeri u përgjigj: A ke harruar fëmijërinë tënde kur edhe ju vepronit kështu me Nënën tuaj?! Ju po i shërbeni duke shpresuar vdekjen e saj, ndërsa ajo iu shërbente juve, me gjithë mundimet dhe lodhjet që kishte duke shpresuar jetën dhe lumturinë tuaj'. Vërtet dallim i madh në mes këtyre dy qëndrimeve...
Shpresojmë se porosia dhe mesazhi i kësaj ngjarjeje do t'ju arrij edhe atyre te cilët ende i kanë prindërit gjallë!!!

Një ruse e bukur në Tiranë
Shkruar nga Ylli Polovina

Ka mbërritur një muaj më parë në kryeqytetin shqiptar një ruse e bukur. Quhet Irina dhe është vetëm njëzetë e një vjeç. Sytë i ka blu, flokët bjondë, lëkurën si të depërtuar nga drita e një agimi. Irina ndodhet në Tiranë sepse dashuron një shqiptar, një kryeqytetas, djalë i bukur edhe ky, shtatlartë e atletik. Madje me mjaft autoritet edhe pse është njëzetë e dy vjeç. Bashkëkombasi ynë është president i Komitetit të Studentëve të Universitetit “Miqtë e Popujve”, i cili ndodhet në Moskë. Në këtë universitet të famshëm kanë studiuar edhe të mëdhenjtë tanë Dritëro Agolli dhe Ismail Kadare. Pra Irina , kjo ruse e bukur, ka ardhur në Tiranë, jo vetëm sepse studion në të njëjtin universitet me bashkëkombasin tonë.
Janë në të njëjtin kurs dhe degë, hyjnë këtë shtator në vitin e tretë të Drejtësisë. Duke qenë se duhen shumë me njëri-tjetrin dhe së shpejti do të fejohen, moskovitja Irina po kalon për pushime dy muaj tek shtëpia e bashkëshortit të ardhshëm.
Sa ishte në Moskë nuk kishte mësuar asnjë fjalë shqip, zakon i vjetër i rusëve ky, sepse e adhurojnë shumë, gjer në kult, gjuhën e tyre. Mirëpo ngaqë do të vinte në Tiranë, për respekt të vendit bujtës si edhe të të dashurit të saj të zemrës, edukata ia donte të mësonte disa fjalë me gjuhën e vendit. Kështu përvetësoi mirë, përveç fjalëve Shqipëri dhe Tiranë, edhe tre shprehje intime që i duheshin për shokun e jetës. Këto ishin “Të dua”, “Të kam xhan” dhe shprehja përkëdhelëse “Lepurushi im”.
Pas një muaji në Tiranën tonë, rusja e bukur me sy bojëqielli dhe flokë bjondë ka mësuar, pas tre të parave, edhe tre shprehje të tjera të reja.
Tashmë ato nuk i hiqen nga koka, duken sikur kanë zëvendësuar edhe të parat. Tre shprehjet e reja të muajit korrik në Shqipëri, të përvetësuara nga Irina janë “Iku korenti”, “Mbush ujë” dhe “Kujdes makinat!”
Rusja e bukur Irina në vendin e të dashurit të saj të zemrës do të rrijë edhe një muaj, pastaj të dy zogjtë e dashuruar do të fluturojnë drejt Moskës, në auditorët e universitetit të famshëm rus “Miqtë e Popujve”. Deri atëherë përveç ankthit për mungesën e gjatë të korentit dhe të ujit si edhe panikut që nëpër udhëkryqet e Tiranës turravrapi i çakërdisur i makinave të mos i shtypë e lërë në vend, shpresojmë që Irina të mos mësojë ndonjë shprehje tjetër të re.
Për shembull, afër apartamentit ku ajo po kalon pushimet me të dashurin e saj, në një pallat në formën “L”-je, në orën katër të mëngjesit transportojnë ujë nëpërmjet një zorre të hedhur nga ballkoni në ballkon, njëzetë metra distancë ajrore.
Nëpër natë rusja e bukur dëgjon që thirret “Zgjate edhe pak”, “Fute edhe një çikë”, “Tërhiqe fort”, “Lëshoje”, “Sa mirë e rregullove”, “Nuk po nxjerr”, “Derdhe shumë”, “Drejtoje mirë” e kështu me radhë. Por ajo, rusja e bukur Irina nuk e kupton shqipen. Kështu që as nuk keqkupton gjë.

Me Mariken punuam per 16 vjet bashke ne nje zyre, ne ishim shume te rinj te dy, por ishim edhe shume miq, ajo ishte hartografe e une teknik ndertimi, tavolinat i kishm ngjitur ne formen e nje L-je. Ajo, Marika ishte e vecante, vecantia e saj qendronte tek bukuria, ajo te verbonte,ishte shume e perkryer dhe e paster, fisnikeria e saj gjithmone qendronte ne majat me te larta, ajo ndriconte e tera. Kishte nje trup shume elegant, ngjante si nje atlete, vishej shume bukur me pantallona xhins po thuaj ngjitur per trupi nga ku i dalloheshin tere linjat dhe konturet , floket e gjate e te mrekullueshme te saj te leshura deri mbi vithe shpesh na pengonin shikimin per te pare keto linja qe ahere une e shoket e mij i shikonim me shume admirim si te rinj qe ishim ! Veshja e saj nga mezi e lart ishte shume provokuese, ajo e kishte hobi qe te ngacmonte syte lakmimqare te rinise se qytetit, se ishte shume capkene dhe mund te them e pa permbajteshme, gjokset e saj gjithmone dimer behar ishin po thuaj pak sa te mbuluar,dhe perqindja me e madhe e tyre ishte plotesisht e ekspozuar, ajo s’ndiente kurre te ftohte, une e kisha shume shoqe dhe me afrimitetin qe kisha, kurre nuk me eshte dhene mundesia te kaloja kufite e miqesise, per te cilen edhe shpesh shprehesha me lakemi..! Ajo mundohej te me qetesonte lakmine dhe epshin tim prej mashkulli duke me afruar faqen dhe me thoshte shpesh¦me puth a kemi thene qe jemi shoke?...C`ti beje Marikes ? ajo te impononte respekt dhe miqesi te cilter. Ishte shume finoke dhe shume e zgjuar ishte veshtire ti dilte njeri para ne gojtari qe me teper se nje dialog ! Ama gjithmone ngacmonte kedo qe kruhej ajo e terbonte me shikim dhe me naze deri sa i linte meshkujt me gisht ne goje
¦dhe hajt mirupafshim !
Ishte si magjistare dhe kushdo e shikonte si nje femer te vecante, ajo pershendeste dhe respektonte njerezit me admirim..por kishte shume tipa qe mendonin se ajo kishte simpati per ta dhe binin ne gracke sa injoroheshin.

Une ikja si i maruar, shpesh here dilja nga zyra dhe ndizja nje cigare per te qetesuar tere qenien me provokacionet e saj, natyrisht miqesore por mua me turbullonin.
Ajo perseri vraponte nga zyra duke harbuar dhe me hidhej ne qafe atje ne mes te oborrit duke me perqafuar e lozur me duar e me kembe pa care koken nga askush, por edhe une kisha rene ne te njejtin sic me thonte shpesh edhe drejtori mua edhe asaj ju ka plase cipa te dyve dhe s`keni pike truri ne koke, jeni te martuar edhe me femije te dy. Pika qe su bie, ajo qeshte dhe pergjigjej duke qeshur ha haa haa shoku drejtor cfare po bejme ne ?
ne jemi shoke a e dini se c`ka thene Partia e shoku Enver,.. qe do ti djegim me zjarr e do tu shtypim koken kujtdo qe mer neper kembe ligjin e shenjte te Partise per mbrojtjen e grave dhe te vajzavene perkrahim lirine e grave dhe ka ikur ajo kohe qe grate nuk thonin miremengjez burrave te botes e shokeve te punes.. ikte drejtori buza gaz dhe thoshte me vete e mori dreqi kete pune Drejtori jone ishte veteran dhe njeri mjaft i mire i zgjuar dhe kerkues jashte mase ne shume raste teper i rrepte..po para asaj edhe ai lekundej burrerise se tij dhe kurre nuk e qortonte. E kujt nuk i pelqen e bukura ?
Qysh ne moshen 23 vjece ajo, kishte dy femije shume shume te bukur me sy boje qielli si syte e saj, bjonder dhe thua se keta femije kishin rene nga qielli te dy ishin djem ! Edhe i shoqi shume simpatik, intelektual dhe shume njeri i mire ! Qyteti i gjithe i kishte zili si cift dhe familje ideale te gjithe visheshin bukur dhe binin ne sy per mire , ndokush qe nuk i njifte do thoshte keta jane Evropjane !

Ndersa shoqja ime ishte teper moderne shume e avancuar dhe duke e cmuar te gjithe per bukurin e saj s`pyeste nga asgje dhe vepronte si nje vajze adoleshente e llastuar dhe i dukej se gjithe boten e kishte nene kembe ! Hypur mbi bicikleten e saj ajo terbonte tere Vloren dhe Vlora e shikonte me habi ate ! Ajo kishte lindur e rritur ne Tirane, dhe babai i saj ishte qeveritar !
Ishte shume specjaliste ne vizatim teknik e perkryer shume e holle dhe shume inteligjente, thua se zoti nuk i kishte lene gje manget.
Kishte nje besim te madh tek njerezit hapej me kedo dhe perpiqej qe ne bizeta me meshkujt tu ngjallte interesim duke u dredhur e duke u bere naze sa kushdo dhe celik te ishte do ti delnin nga goja jarge, e me pas ajo qeshte dhe ndiente ne vet-vete nje fare krenarie qe bashkebizeduesin e dermoi perfundimisht qofshin edhe ne bizeta shoqerore dhe teper miqesore ajo kishte ate veti te ngacmimit, ishte me te vertete interesante, ajo plotesonte ate thenien madhore te popullit te con ne qind cezma dhe s`te jep uje ..!
Une po thuaj gjithmone kisha si te thuash jo qejf po deshire te madhe se dhe vete natyra ime ishte e tille ngacmuese dhe ironizuese, me pelqente te qeshja dhe shpesh e provokoja duke i thene asaj se filani te ka shume ne qejf dhe i shtija ne mendje te bente lodra e te tallej me admiruset, gje qe e bente me shume deshire dhe e realizonte me sukses si nje artiste i bente burrat e botes te mekeshin dhe te ngeleshin si guaker.
Duke u vare peshtyma ne forme jarge ne buze ! Ja kjo ishte Marika .
Kemi luajte teater me shume burra dhe intelektuale Vlonjate qe kur i regjistronte Marika per ti tallur i vinte ne shenjester dhe nuk shpetonin nga thonjet e saj, ajo u shkonte ne zyre duke gjetur nje preteks, qofshin keta doktore inxhinjere a prefesore, natyrisht ata qe ishin pak qejfllinj dhe simpatizane te femres, kemi shume raste si te ing KT, doktor BM, AM, si te prefesor GK inspektorit rrugor F K etj etj, eshte per tu habitur..ata ngeleshin per dita tek ne ,duke krijuar miqesira artificiale me shoke e miq si preteks, por te gjithe e dinin se ata vinin per te bukuren Marike. Dhe ne shume raste ata kujtonin se e hodhen ne dore
Po ku kapej Marika, ajo dinte vetem te rreshqiste si ngjale e vertete!

Kur ne zyre erdhi nga nje tjeter inxhinjer KT, i cili ishte burre i larte dhe simpatik, gje e zgjuar dhe me humor.
I them Marikes ky eshte qejfli i madh dhe sot ka ardhe per ju, une me KT kisha miqesi dhe me te kisha mbrojte edhe diplomen dhe cdo here muhabetin e asaja benim sa takoheshim,me thoshte eshte e bukur e mrekullueshme eshte llokume eshte ngjale
po i thonja edhe qejfleshe po e di me thoshte une e lakemoj, por ajo dredh dhe mund te te beje te pa beren te te ekspozoje e te pesosh te pa prituarat, apo nuk eshte dhe antare partie. Edhe Marika e njifte mire KT-ene. E drejte i thonja mikut tim, ashtu eshte, ama ajo po simpatizon nje burre ka vecanti se si te thuash eshte ajo qe me nazet e saj dhe me muhabetin qe te ben te thote he more budall ketu jam pse nguron po mezi me nxjer nje fjale nga goja mek mek..mos don te te them une e para..pika qe s`te bie i thua vetes dhe burre.
Dhe ate dite KT-ja mbasi trokiti ne zyren tone e ftuam ne nga brenda ne nje ze,
Hyre!
Mbasi hapi deren pershendet ,
Miremengjez, u cuam ne kembe te dy e pershendeta une i pari dhe ne kohen qe perqafoja mikun tim i shkel syrin Marikes duke i dhene te kuptoje qe me nazet e saj ta dermonte,
Kisha cdo dite qejf te qeshja dhe humorin e kisha per zemer cdo dite e cdo cast ashtu si edhe Marika qe kishte lindur per te bere nje jete Gallatesic i themi ne kur njeri qesh gjithe diten.
Sa u ndame se perqafuari une e KT
Marika i versulet me disa te puthura gjithe pasion pa me te vogelin shqetesim,sikur e kish mik te zemres ose me afer se mikun.., duke i thene pse s`na ke ardhe na thave syte, ti e di se ne te duam, une e di qe ti ke respekt per mua dhe Petraqin, ke bere mungesa nuk te falet, po ben gabime etj, brockulla te cilat i perdorte per ti mposhtur, me thene te drejten une mezi mbaja te qeshuren te mos kuptonte miku se ne bashkepunim me mua po benim lodra e po talleshim, ai u hutua, u skuq dhe filloi te ndjente nje debolese dhe dridhje, i dolen djerse te ftota, une bera sikur s`kuptova gje dhe i them ulu dhe i drejtoj doren nga kariket rezerve qe kishte zyra, atij gati i binte vilani!

Mbasi ndenji pak, mori e mblodhi veten ,nuk foli as nje fjale, e ftoj te pinim nje kafe per te bere hadetin tek bufeja e Spitalit as treqind metra larg, se atje e pinim kafen cdo dite dhe ta respektoja se ishte me te vertete njeri i mire, pamvaresisht qe ishte pak si i semure me femrat dhe simpatizant i tyre.
Po tha me kenaqesi duke ju mare goja, vemi, por me ne do vije edhe Marika, pa tjater thote ajo, une shyqyr qe ju pashe dhe me thene te drejten me dhe kenaqesi qe erdhe. Une hiqesha i pa vemendshem me c`thonte ajo te mos lija qe te dyshonte miku per ckurdisnim !
Ishte shume interesante gjalleria e asaj femre dhe kurre nuk mund te themi qe po i kalonte caqet e emancipimit, ajo ishte si nje capkene dhe veprimet e saj ne fanatizmin e kohes beheshin me problematike ne opinion per te cilin ajo as qe e cante koken fare per cdo te thoshte bota.
E percollem TK-ene nga bufeja komplet te dermuar, atje ne klub ajo Marika terhoqi vemendjen si zakonisht per doktorat por edhe per fshataret qe vinin te takonin te semuret dhe qe u ndodhen aty gjat kafese tone, ata ngelen te habitur dhe thonin me vete keshtu e kane grate qytetare...
Marika e vinte re kete gje e me shume vazhdonte me paudhesit e saj qe te cudisnin.
Hobi i saj pa dashur mori nje rruge e cila ju be si e domosdoshme qe kudo qe do shkonte dhe te ishte shikohej me nje kend veshtrimi si nje grua jo e rregullt, por realiteti ishte ndryshe, ajo ishte femer shume e mire dhe me shpirt te mire, e dashur dhe shume fisnike.

Me te filluan problemet ne familje, shume zera dhe goje te keqia flisnin direkt apo indirekt te shoqit a te afermve te tij per veprimet e nxituara te sa
Nje dite prej ditesh ne nje bisete qe kishin bere disa intelektuale diku ne nje zyre ishte permende emri i saj jo per mire, bile njeri kishte arritur te perfliste pa as nje vertetesi se me te kishte kohe qe kishte marredhenie, gje qe cuditi bashke bisetuesit dhe nuk vonoi te shkonte ne vesh te te shoqit
I cili dinte natyren e saj dhe nuk thellohesh ne xhelozi apo ne tradheti kurore.Kerkoi me kembengulje i shoqi se pse X foli ne kolektiv pa pergjegjesi rreth gruas se tij dhe ne shume debate me te shoqen kerkoi qe te dilte e verteta ! Ate nate humori i saj shenonte fare grade se zakonisht ajo gjithe diten qeshte dhe ne shtepi ne pune nga natyra ishte gazmore dhe s`mbante meri.U perpoq te qetesonte te shoqin me humor mirepo ai me keq u nxi dhe kembenguli egersisht te thonte te drejten. Marika me qetesine e saj thote une do shkoj ne zyre te tij neser dhe do bizetoj per cka thene.

Jo JOOO kete nuk duhet ta besh thonte me shume shqetesim i shoqi ?
Pse ?
Pse nuk duhet te shkoj pergjegjet Marika ?
Me sa shikoj ju keni bindje se une jam ne duart e tij ?
Po me cudit dhe me fyen njekohesisht se sikur te egzistonte nje miqesi e tille me te, ai , duhet te me ruante mua dhe te mbante sekretin, mirepo ai X eshte treguar egoist dhe xhelozia qe ne shkojme mire dhe ju jeni ngritur ne pergjegjesi flet pa dogane, une duhet ta pyes dhe ta sqaroj, dhe ne qofte se mohon theniet me njerezit qe ju kane lajmeruar
Ju do hapni padi per fyerje personi, dhe keshtu u be X, u denua me 8 muaj heqje lirie si shpifes dhe njeri qe don te shkateroje familjen. I shoqi kurre nuk u qetesua, me gjithe qe X hyri e doli nga burgu dhe u injorua ne jete, si shpifes e thashethemaxhi !.
Ajo, shpesh shfaqte tek i shoqi pakenaqesine e saj se ai, me ndodhine e X-it s`ishte me i pari dhe kishte humbe besimin tek Marika e cila deri ne ato momente perpiqej te tregonte se s`kishte ndodhe gje. Dhe ne fakt s`kishte ndodhur asgje, se don te flase
I keqi kush mund ta ndalonte ?

Ne pune perpiqej te ishte si me pare dhe te mos tregonte te tjereve problemet qe cdo dite po rriteshin ndermjet saj dhe te shoqit.
Mua me rrefente ne detaje cdo gje me shpirt me miqesi dhe sinqeritet, une e keshilloja dhe i lutesha te rruante familjen nga ndonje shkaterim total, se Shqiptari s`te fal per nder. Dhe yt shoq ka bindje se ju e keni tradhetuar.
Une s`kam shkare pergjigjej here pas here ajo, me nje pezmatim ne kulm, ama s`jam e zonja qe atij ti mbushet mendja dhe te me shikoje si me pare, ai vuan dhe une me keq se ai
Pse ?
Ku shkela c`bera ?
Pa bere as nje faj te humbas dashurine ?
Une e dua tim shoq si edhe jeten time dhe femijet e mi !
Ai, ka ndryshuar ?
Se kuptoj, injorance e fanatizem !
Perpiqesha ta qetesoja, bera dhe disa biseda miqesisht me te shoqin me lejen e saj, ndikova pozitivisht qe maredheniet e tyre te mos tronditeshin duke mare permasa te pa korogjueshme me.
Marika nuk ndryshoi asgje ne te siperfaqeshmen me shoket miqte ngacmimet,dhe nazet, ama perbrenda vlonte, se mori nje faj te pa kryer,nga nje thashethem e njerit per ego, per kunj per xhelozi per intrige po humbiste familjen e femijet.
Kaluan dy tre vjet me kete gjendje,plaga qe mori i shoqi nga nje thashethem nuk po sherohesh, une me thoshte Marika cdo dite qe shkon e shikoj si te pa ndreqeshme miqesine me te, ai perfundimisht ka rene pre i thashethemit dhe keshtu ndodhi.Ai, i shoqi ose nga inati ose nga kapricua filloi te mos ja varte me Marikes qe ishte Yll, por as femijeve humbi kujdesin per ta, vinte vone nga puna ku ishte titullar ne ndermarje, filloi te pinte alkol, mosperfillja qe shtiresh te bente kunder Marikes, e mundonte me shume dhe e dobesonte, nxitohej rrembehej, bertiste dhe perfundimisht po rreshqiste nga ajo !
Ai, I shoqi e donte me shpirt Mariken, po e krisura e miqesise se tij me te, po kalonte ne carje te madhe dhe te pa ndreqeshme.!

Ishin te dy antare Partie, ne Vlore po binte ne sy qe ciftin ideal dicka e mundonte,se ata nuk vazhdonin te dilnin familjarisht si me pare xhirot
I benin te rralla, per te burgosurin e moren vesh dhe komentet ishin nga me te ndryshmet, disa thone e ka pase dashnore dhe ne fund e shiti, disa thonin sikur ta kishte dashnore pse duhej te bente publike miqesine me te?
Enigma dhe rezultati i thashethemit po merete permasa, i shoqi u thir ne K e Partise te Rrethit, nga nje ankese qe bente i shoqi i nje teknikeje me te cilen kishte lidhe miqesi te re.
Familja dhe Marika po shkaterohej !
I shoqi per hakmarrje per egoizemper dashuri po prishte kalane e florinjte qe kishte ndertuar, nga titullar ne ndermarje e cuan ing Sektori me mase ndeshkimore!
Marika e bukur nuk donte te humbiste bukurine e jetes, ajo u lidh me shume me femijet, me punen, me shume shtoi humorin dhe te bemet si capkene. Ku e gjen kete force e pyesja shpesh, se cpo te ndodh dhe ti tregohesh sikur nuk ka ndodhe asgje. Pse me thoshte shpesh here me thua keshtu me nje humor dhe me shume dashuri ! Ju nuk po e kuptoni qe dashuria e marre qe une kisha per tim shoq dhe besimi qe vete ndjeja per te me bene qe une te jem e cilter dhe kurre nuk kam menduar se nje dite do ndahem prej tij, po natyren time dhe karakterin s`kam si ta ndryshoj. Por jam e ndergjegjeshme dhe per nje gje, qe ai kurre nuk bindet qe une se kam tradhetuar ai eshte i bindur plotesisht per kete.
U shkaterua familja e Marikes, ajo familje per te cilen Vlores i erdhi mjaft keq, u ndane me gjyq, qe ne seancen e pare pa akuzuar njeri tjatrin per moral, thjeshte se nuk na puqet karakteri, u binden gjykatesit dhe dhane vendimin.
Pas nje muaji, mikja e tij teknike kerkon c`kurorezim nga i shoqi dhe nga dy femijet e saj, ajo u martua me te shoqin e Marikes.
Opinioni denoi te shoqin e Marikes si prishes i familjes !

Femijet ne kete rast gjykata ja dha Marikes dhe ne rastin tjater gjyqi vendosi qe femijet t`ja linte te shoqit te gruas se re te ish te shoqit e Marikes.
Ajo vendosi perfundimisht qe femijet ti conte ne Tirane tek e ema dhe te vazhdonte jeten e saj vetem ne qytetin ku humbi edhe dashurine.
Po, nje gje na mundonte te gjitheve, kjo femer kaqe e mire, kaqe e bukur, aq e zgjuar a mund te perballoje jeten pa teleashe, pa probleme ?
Me gjithe ate ajo, vazhdoi zantin e pare, "te con tek cezma dhe uje s`te jep", i vinin verdalle shume e shume here me shume se sa ishte nuse dhe grua e tjeter kujt, ndersa tani gjahtaret e kishin me te lehte dhe nuk kursyen perpjekejet per ta perlare Marika i percillte sic vinin, shkonin per lesh dhe dilnin te qethur, ajo te ironizonte, nuk te fyente nuk bente harbuten, por me delikatese, e cmendete ,edhe me shume Romeon dhe i tregonte rruget.
Kaluan disa vjet keshtu, kur them disa vjet ndoshta edhe pese a gjashte, i thonja miqesisht shpesh dhe cdo dite po thuaj, shiko jeten tende ende sa je e re dhe e bukur, femijet te cilet i donte verberisht, do rriten do gjykojne dhe me pas do te japin edhe hake. Ti duhesh te zgjedhesh fatin e ri.

Fatin e ri ?
Per c`fat behet fjale me thoshte ? Se dashurine e pare e humba pa arsye . Nje dashuri e re eshte si nje pershesh i dyte thote populli
"dielli po te ngrohu te ngroh ne mengjez se kur perendon .. eshte vone dhe nuk te ngroh fare.!!
Me vinte me te vertete keq dhe me thene te drejten nuk e shikoja si me pare miqesine me te per te cilen kisha bere mijera lutje dhe mijera kurthe dhe mashtrime
Marika te njejten pergjigje me jepte . Tani e doja me fort si shoqe por edhe me dhimbsej me shume !
A kemi thene qe jemi shoke ?? Cfare shoke moj e tmerrshme a ka me mire te jemi me afer se miq i thoshja duke qeshur si me shaka po ne shpirt enderroja qe ta shtija ne dore. Po perseri luftoja me veten se nuk duhet te thonja gjera te tilla ne nje kohe se ajo me vleresonte si shume mik, me plot zemer dhe sinqeritet pa me te vogelin aludim. Enderr qe nuk u realizua kurre, me gjithe qe te gjithe ne Vlore thoshin ajo eshte mikja e tij Nje thenie e pa vertete, opinioni i bindur katerciperisht, ndersa i shoqi as nje here kurre nuk hodhi nje dyshim te tille sa shpesh i thonte pse nuk te akuzoj edhe me PP-ene qe rri gjithe diten me te , hypur mbi motocikleten e tij ??
Me thene te drejten, ajo kishte shume qejf shoqerise dhe miqesise sime, ne shume raste shponte bicikleten qe une ta coja ne shtepi mbas pune dhe ne sy te gjithe ndermarjes e te gjithe Vlores ajo pa care koken nga fanatizmi dhe injoranca e asaj kohe bente nje veprim qe shikohesh shtrember ne opinion, nje gje e tille mund te ndodhte edhe per mua sadopak po thenia e Drejtorit qe u ka plase te dyve cipa e ballit me bente qe te mos pyesja nga as nje gje per te vetmen arsye se e dija ne ndergjegje dhe me shpirt qe ishim vetem shoke, dhe s`kisha pse te rruhesha nga opinioni ose nga te afermit e mi kur ndergjegjen e kisha te paster, jo se nuk desha por nuk munda.
Dhe celik te ishe moj grua i them nje dite , do ishe dorezuar me gjithe keto propozime levdime e lakmira, pse te denoi zoti te mos dashurosh , pa dashuri ju po humbisni gjithcka
Qeshi me ftoi per kafe dhe me thote me zemer dhe me sinqeritet mbasi mu hodh ne qafe dhe me perqafonte si nje femije qe kerkon ndihme filloi te lotoje dhe me ngasherim me thote:
Po kam rene ne dashuri , e dua marezisht, po cmendem e di i them ke dite qe te mundon dicka dhe po te uroj te jesh me fat.
JOOO me thote kam linde per te vuajte, as me te s`do perfundoj, kam nje parashikim dhe cdo dite enderroj.

Kaluan dy tre vjet ne dashurine e tij, ai ishte djale i ri i pa martuar me nje trup muskuloz, simpatik, i shkathet dhe cmendej pas saj, bile une e kisha shume shok para se ai te fillonte dashurine me te, por me vone kufizoi edhe miqesine me mua.
Marika lotonte dhe me thoshte me hidherim eshte i tmerrshem si mashkull i them apo si xheloz qe ne te dya me thote, aman mos ma merr per keq, por ai ska besim as tek Ty.
Po kjo qendron i them, atij i jane verbuar syte, po ishalla ta mbaje deri ne fund.
E parashikoj te veshtire me thote me gjithe qe eshte i vetmi rast qe une ju dhashe e tera,
Une e dashuroj dhe te zhgenjehem do me vinte keq.
Mbas pese vjetesh qe nuk i ndante sekonda bashke, ai i dashuri i saj dhe miku im shpalli fejesen. Jo me Mariken por me nje vajze te re.
Mariken, kur une ika ne mergim e lashe duke qare, dhe me duket se ende qan !

Hasmeri ne gjak?!

Tregim nga Agim Bacelli

Puna ime ishte shume afer guzhines se nje nga restoranteve me luksoze
te Nju Jorkut, "The Four Seasons" ne 53 rruge ku vijne vetem pasanike
per te darkuar. Une kurre nuk kisha hyre ne guzhine megjithe lutjet e
kryeguzhinierit Tip, nje djale shume i mire nga Tailanda dhe nje
guzhinieri i quajtur Majk qe nuk e dija nga ishte.
Historia ime ze fill me kete te dytin sepse ky pinte shume duhan dhe
kalonte shpesh tek une per te shkuar jashte te pinte cigare.Me duhet
te permend se ne Nju York eshte e ndaluar rreptesisht te pish duhan
ne guzhine dhe vendet publike.
Majk eshte nje djale bullafiq por shume i embel ne bisede dhe ai me
sillte cdo dy-tre ore nje kafe amerikane sanca me shume qumesht e pa sheqer
sic e pelqej une.Ne shkonim shume dhe bisedonim shpesh.Per cudi, kurre
nuk e kishim pyetur njeri tjetrin se prej nga eshte origjina jone.
Shpesh ai fliste me dashuri per gjithe njerzit dhe e kisha kuptuar qe ishte nje
besimtar i mire ne Zot. Une i pata falur nje kompjuter te vjeter qe punonte mire
nga ata qe i flakin zyrat dhe ai nuk dinte se si te ma shperblente.Nga
njehere, megjithese une e kundershtoja, ai me sillte nga nje pjatance
me fruta me qe e dinte se une i preferoj shume ato.
Qellonte ndonje dite qe ne nuk shiheshim per ndonje problem pune
specifike dhe vertete beheshim merak duke pyetur te gjithe per rreth
se c'u be me mua apo me Majkun. Por, miqesia jone nuk vazhdoi shume gjate...
Nje dite Majku u kujtua dhe me tha:
- Si nuk te kam pyetur se c'far kombesie ke?
- Jam shqiptar,- i thashe me krenari. - Po ti?
- Ai qeshi dhe me tha:
- Nuk ta tregoj.
- Nuk ka problem por une ndihem disi jo mire kur jap dhe nuk
marr...Une ta dhashe kombesine time dhe nese ti nuk do te deshiroje
qe te ma tregoje tenden, me mire mos me kishe pyetur!
- Ke te drejte. Me fal, por, nuk mundem se ne jemi shume miq dhe nese ti
do ta marresh vesh...
- Mos je serb?
- Po. Babi im ka edhur nga Serbia. Une jam amerikan.
- Edhe une jam amerikan, - i thashe qe te dilnim nga kjo gjendje e
krijuar nga kombesite tona.
- Degjo Majk, per mua ska rendesi se c'kombesi ke, rendesi ka se cili
je. Ti je nje djale i shkelyere dhe mik i imi.
Zemra me ndjente nje peshe...dhe me dukej se po thosha dicka qe zemra
se percillte dot.
- Drejt vella,- tha Majku dhe me perqafoi e pastaj iku.

Per dite te tera nuk u pame me. Nje bombe e padukeshme kishte rene mes
nesh. Nje ndjenje e brendeshme e cuditeshme kishte krijuar nje hendek
midis nesh. Une mundohesha ti shmangesha veshtrimit te tij dhe ai me
pershendeste nga larg pa mu afraure mua.
Kur kaloja permes koridorit qe ndante punen time nga guzhina e
Majkut, une thosha me vehete "ishalla nuk e shikoj Majkun". Ndoshta te
njejten gje thoshte edhe ai per mua.
Kafen nuk ma sillte me vete por dergonte nje tjeter. Atij tjetrit i
thashe te mos ma sillte dhe keshtu u ndame perfundimisht me Majkun.
E shikoja nga larg dhe me dukej shume i shemtuar, si nje gjarper
bolle. Edhe kur ecete me dukej sikur rreshqiste si nje
gjarper. Dalngadale fillofa ta urrej...Une qe s'kam urryre kurre!
Dikur ai qeshte me tere shpirt dhe e qeshura e tij me gezonte, tani me
duket se kemi harruare te dy te qeshim.
Cuditem kaq shume se si ne u kthyeme ne dy armiq te heshtur qe na
prishi komplet humorin dhe ambjentin ne "Kater Stinet" e Nju Jorkut!
Mos valle hasmeria trashegohet ne gjak?!