ēdo dite lind nje dite e re. dhe per nje mund te jete shume e ngarkuar sa dhe sekondi mund te jete shume i shtrenjte. per nje tjeter kohen e ka aq te lirshme sa nuk di si ta kaloje diten. ne ēfare forme pra.
sado te zene te jemi sado te ngarkuar te jemi per te permbushur nevojat tona fizike e gjejme nje menyre ose tjeter per ta bere nje gje te tille. kur vjen puna tek nevojat shpirterore rreshtohen arsyet se pse nuk duhet bere nje gje te tille si p.sh. eshte zemermire, eshte shume i zene, eshte aq i piste ne karakter sa mendon se nuk ka fytyre te lutet.
ne te gjithe organet e trupit i kemi ne nje funksion te perkryer dhe mbi te gjitha njeriu ka mendjen. pa mendoni tani po te mos ishte njera nuk do te arrihej harmonia qe kerkohet. po te mos ishte syri nuk do te ishim ne gjendje te levizim pa ndihmen e dikujt ose te shkopit orientues, pa veshet nuk do te ishim ne gjendje te kuptonim se ēfare po ndodh perreth. pa duart nuk do te ishte ne gjendje punonte, pa kembet nuk do te ishte ne gjendje te levizte... etj etj. por ama te gjitha keto i kemi ne menyre te shendetshme dhe funksionojne normalisht.
kur neve na plotesohet nje deshire menjehere me e pakta qe mund ti themi eshte ndjenja e mirenjohjes duke e falenderuar per gjestin qofte edhe pse i solli diēka sado qesharake te duket i solli nje gote uje, pse zgjati doren dhe mori nje objekt se ishte me i gjate se ai/ajo se vete nuk mund ta merrte etj etj. pra megjitheketo gjera te parendesishme e shprehim mirenjohjen tone. por perballe Atij qe na i dha keto gjera qe na dha kete pasuri te madhe a jemi falenderues. a na ka shkuar ne mendje nje gje e tille qe mungesa e njeres nuk do te kishte kuptim jeta jone ose do te behej shume e merzitshme? por edhe nese na shkon ne mendje arsyetojme. por ama perpara atij qe na solli ujin apo beri diēka tjeter a arsyetojme. perkundrazi e shikon si nje turp te mos e beje nje gje te tille thjesht se do e shikonte veten mosmirenjohes.
e perderisa ekzistoka nje ndjesi e tille pse tek Zoti nuk ekziston ndjenja e turpit. pse nuk duhet te mos falenderojme per thesaret qe posedojme.
pyetjes a duhet te jemi falenderues besoj se dhe pergjigjen e morem. por sa jemi falenderues eshte nje pyetje tjeter se dikush e shikon si diēka qe duhet bere nje gje e tille. e pergjigja e kesaj pyetjeje na takon te jepet vetem nga ne. duhet te nxitojme te falenderojme ne menyre qe neser te mos jemi te turperuar perpara Zotit tone per shkak te mosmirenjohjes.
pres mendimet tuaja
respekte nga une shkodrani_1980
sado te zene te jemi sado te ngarkuar te jemi per te permbushur nevojat tona fizike e gjejme nje menyre ose tjeter per ta bere nje gje te tille. kur vjen puna tek nevojat shpirterore rreshtohen arsyet se pse nuk duhet bere nje gje te tille si p.sh. eshte zemermire, eshte shume i zene, eshte aq i piste ne karakter sa mendon se nuk ka fytyre te lutet.
ne te gjithe organet e trupit i kemi ne nje funksion te perkryer dhe mbi te gjitha njeriu ka mendjen. pa mendoni tani po te mos ishte njera nuk do te arrihej harmonia qe kerkohet. po te mos ishte syri nuk do te ishim ne gjendje te levizim pa ndihmen e dikujt ose te shkopit orientues, pa veshet nuk do te ishim ne gjendje te kuptonim se ēfare po ndodh perreth. pa duart nuk do te ishte ne gjendje punonte, pa kembet nuk do te ishte ne gjendje te levizte... etj etj. por ama te gjitha keto i kemi ne menyre te shendetshme dhe funksionojne normalisht.
kur neve na plotesohet nje deshire menjehere me e pakta qe mund ti themi eshte ndjenja e mirenjohjes duke e falenderuar per gjestin qofte edhe pse i solli diēka sado qesharake te duket i solli nje gote uje, pse zgjati doren dhe mori nje objekt se ishte me i gjate se ai/ajo se vete nuk mund ta merrte etj etj. pra megjitheketo gjera te parendesishme e shprehim mirenjohjen tone. por perballe Atij qe na i dha keto gjera qe na dha kete pasuri te madhe a jemi falenderues. a na ka shkuar ne mendje nje gje e tille qe mungesa e njeres nuk do te kishte kuptim jeta jone ose do te behej shume e merzitshme? por edhe nese na shkon ne mendje arsyetojme. por ama perpara atij qe na solli ujin apo beri diēka tjeter a arsyetojme. perkundrazi e shikon si nje turp te mos e beje nje gje te tille thjesht se do e shikonte veten mosmirenjohes.
e perderisa ekzistoka nje ndjesi e tille pse tek Zoti nuk ekziston ndjenja e turpit. pse nuk duhet te mos falenderojme per thesaret qe posedojme.
pyetjes a duhet te jemi falenderues besoj se dhe pergjigjen e morem. por sa jemi falenderues eshte nje pyetje tjeter se dikush e shikon si diēka qe duhet bere nje gje e tille. e pergjigja e kesaj pyetjeje na takon te jepet vetem nga ne. duhet te nxitojme te falenderojme ne menyre qe neser te mos jemi te turperuar perpara Zotit tone per shkak te mosmirenjohjes.
pres mendimet tuaja
respekte nga une shkodrani_1980
